Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is wellicht de meest treffende anekdote die ooit over Daft Punk genoteerd is. Net nadat Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo, toen nog piepjong, hun eerste 12-inch Alive op Soma Quality Recordings hebben uitgebracht, zijn ze in Schotland op het Soma-hoofdkwartier. Ze komen Felix ‘da Housecat’ Stallings tegen. De twee willen dat de housepionier enkele van zijn platen signeert. De Housecat doet dat graag, niet wetend wie die jongens zijn.
Enkele jaren later komen ze elkaar opnieuw tegen en opeens zijn de rollen omgedraaid. Stallings kan amper geloven dat die twee jonge kerels voor wie hij ooit een handtekening op zijn plaat heeft gezet in de realiteit het immens succesvolle Daft Punk zijn.
Blauwdrukken
Sindsdien heeft Daft Punk, zoals alle gevestigde namen, al bakken rotzooi over zich heen gekregen. Wordt hun debuut Homework nog door iedereen de hemel in geprezen, de kritieken voor de opvolgers Discovery en Human after All zijn al stukken minder lovend.
Onterecht, want - en dat wordt vaak vergeten - het is net op díé platen dat de blauwdrukken voor het succes van latere acts als Digitalism en Justice staan. Ook de terugkeer naar alles wat naar de jaren tachtig ruikt én de discorevival staan in ruwe vorm al op Homework en Discovery.
Wegbereiders
Het zal het duo aan hun reet roesten. Ze blijven extatische livesets tjokvol klassiekers weggeven en doen altijd hun eigen ding. Dat ‘ding’ komt er vooral op neer dat Daft Punk trends zet, terwijl anderen op achtervolging aangewezen zijn.
De waanzinnige climax waar menige houseplaat van vandaag op gefundeerd is, zit al in hun doorbraaksingle ‘Rollin’ and Scratchin’’. Het tragere tempo dat veel techno en house nu kenmerkt, voorzien ze al op ‘Da Funk’.
Gitaren in house en techno? Vroeger ondenkbaar, nu bijna vaste regel. Luister even naar ‘Digital Love’, met zijn door Van Halen en Prince geïnspireerde gitaarsolo, en je weet dat Daft Punk het altijd sneller ziet dan de anderen. Het is zelfs zo dat het begrip ‘filterhouse’, een veel genoemd synoniem voor Franse house vóór Daft Punk, helemaal niet bestond.
Daarnaast brengt Daft Punk als eerste technoact een Neptunesremix uit. En vóór hun eerste langspeler Homework kon je jaren de clichématige klaagzang aanhoren dat house en techno niet voor het langere cd-formaat geschikt zijn. Bij Discovery zat indertijd een nummer waarmee je extra tracks en remixes op de Daft Punkwebsite kon downloaden. Vandaag is het de gewoonste zaak ter wereld dat artiesten het internet aanwenden.
Humor is hen ook al niet vreemd. Nog voor Daft Punk brengen ze onder de naam Darlin’ een Beach Boyscover uit op Duophonic. De Engelse pers kraakt het nummer helemaal af en noemt het “daft punk”. De groep is geboren en even later staat diezelfde Engelse pers Daft Punk de hemel in te prijzen.
Mystieke househelden
Ze weten ook dat een flink stuk mystiek een act altijd nét dat ietsje meer geeft en daarom geven ze amper interviews. Als ze het al doen staan ze er met een robotmasker op hun hoofd gemonteerd. Ook van de zogenaamde gezichtsloosheid van technoacts maken ze gretig en eigen gebruik.
Als Stardusts ‘Music Sounds Better with You’ in 1998 niet van de radiogolven en uit de hitparade is weg te krijgen, blijkt het Thomas Bangalter te zijn die ervoor verantwoordelijk is.
Haast iedereen die op Bangalters label Roulé is begonnen, is ondertussen een grote naam in de Franse housescene. Dj Falcon is sinds hij samen met Bangalter ‘Together’ maakte een vaste naam en ook Alan Braxe (co-auteur van ‘Music Sounds Better with You’) verkoopt nu samen met Fred Falke bakken platen.
Benjamin Diamond van Stardust heeft van zijn Diamond Traxx één van de steunpilaren van de huidige Franse golf gemaakt. Daarnaast is Bangalter househelden die hem inspireerden nooit vergeten. Pioniers als Romanthony en Roy Davis Jr. mochten platen uitbrengen op zijn label. Hij componeerde overigens, van alle markten thuis, ook nog eens de omineuze soundtrack voor de Franse schandaalfilm Irréversible.
Ook Guy-Manuel de Homem-Christo richtte met Crydamoure een essentiële schakel in de Franse housecultuur op. Play Paul, die laatst nog een enorme hit scoorde met een cover van Green Velvets ‘La La Land’, is op dat label begonnen, terwijl sleutelfiguren van de Chicagohouse als Paul Johnson en dj Sneak er het mooie weer mochten komen maken. Weer opvallend: Roulé en Crydamoure doeken ze na een tijdje gewoon op. Elke keer als de grenzen van het succes bereikt zijn, beginnen ze gewoon iets anders.
Grenzen van vernieuwing
Des te vreemder is het dat Daft Punk sinds hun laatste langspeler een beetje uit de gratie is geraakt. Er is weinig muziek die zo totaal met de dansvloer in het achterhoofd is gemaakt dan Human after All. En als er een groep is die de doorbraak van house naar een breder publiek heeft bewerkstelligd, is het Daft Punk.
Je kunt geen trouwpartij meer bezoeken waar ‘One More Time’ niet platgespeeld wordt en het waanzinnig pakkende ‘Around the World’ is nog immer vast voer op elk radiostation. Ze hebben de weg naar de hitparade voor acts als Basement Jaxx zelf geplaveid.
Je kunt mensen die denken dat Daft Punk zijn relevantie heeft verloren alleen maar aanraden om een concert van de heren te bezoeken. Je zal staan te kijken hoeveel van de nummers je als klassiekers beschouwt. Misschien is het wel het ultieme bewijs van hun grootheid dat het duo, na weer eens hun tijd ver vooruit geweest te zijn, niet meer terugblikt maar vooruit kijkt naar nieuwer en beter.
Het lijkt wel alsof ze met hun laatste plaat de grenzen van de vernieuwing hebben bereikt. Nu is het aan de anderen. Maar je kan er zeker van zijn dat de rest van het legioen dansproducers op die volgende zet van Daft Punk zit te wachten.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/daft-punk/daft-pumk-de-grenzen-van-vernieuwing-bereikt/15673/
Meer Daft Punk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/daft-punk
Deel dit artikel: