• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Crystal Antlers | Two-Way Mirror

Melodieuze rebellen.
CD, Recreation Ltd.

Tekst: Liesbeth Gijsel

Publicatiedatum: 29 augustus 2011

Crystal Antlers bewijst dat je geen marketingmachine of (grote) platenfirma nodig hebt om een superalbum uit te brengen.

De Californische band, die eind 2006 ontstond, heeft nogal wat vreemde legendes om zich heen hangen. Het oorspronkelijke trio werkte als schoorsteenvegers om zijn muzikale uitrusting te kunnen kopen, de eerste single werd opgenomen met geld dat de band drietal won bij een paardenrace en om de opnames van de tweede single te 'betalen' hielp het drietal bij de verbouwing van de studio. Daarna kwam het label Touch & Go op Crystal Antlers' weg, en in 2008 was daar het debuutalbum, dat erg veel lof oogstte. Toen het label vervolgens op zwart zaad kwam te zitten, was de groep opnieuw op zichzelf aangewezen.

Maar niet getreurd, drie jaar later heeft de DIY-band op eigen houtje een tweede album in elkaar gedraaid. De band heeft inmiddels ook een eigen label opgericht en brengt de plaat niet alleen in de VS, maar ook bij ons in Europa op de markt. Trefwoorden bij Two-Way Mirror zijn noise, punk en grunge, maar ook surf en jarenzestigpsychedelica.

De schreeuwerige stem van Jonny Bell, punky gitaren en een explosie van geluid overheersen in nummers als 'By the Sawkill' en 'Jules' Story' - zo kennen we Crystal Antlers van hun vorige plaat. Maar de band heeft veel meer in zijn mars en verliest nooit de melodie uit het oog. Het intro van 'Fortune Telling' zou je zelfs bijna poppy kunnen noemen, Bell haalt er zelfs een echte zangstem voor uit de kast. En slotnummer 'Dog Days' brengt bijna zeven minuten lang een grungy geluid met uitgesponnen gitaren. 'Way Out' is dan weer een instrumentaal intermezzo waar verrassend genoeg het orgel de hoofdrol speelt. Andere nummers ('Always Afraid', 'Knee Deep') zijn psychedelisch, experimenteel en soms zelfs zwierig.

Toch slagen Crystal Antlers erin de eenheid te bewaren. Alle nummers stralen iets weemoedigs uit, je voelt de ondergaande zon op een Californisch strand. Nee, klefheid wordt vermeden. Denk eerder aan een undergroundstrandfeestje, waarbij iedereen de geluidsnormen vergeten is en (te) veel drank op heeft vanwege een woedende brok liefdesverdriet.

http://www.kindamuzik.net/recensie/crystal-antlers/two-way-mirror-8469/22008/
Meer Crystal Antlers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crystal-antlers