• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Crystal Antlers

To the point.
03 oktober 2011, Paradiso (bovenzaal), Amsterdam

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 05 oktober 2011

Hoewel twee warm onthaalde albums en een debuut-ep Crystal Antlers het snoepje van de week maakten, lukt het de band niet de bovenzaal van Paradiso vol te krijgen. Integendeel zelfs, de vier Amerikanen moeten het doen met een man of zestig, maar dat weerhoudt het kwartet er niet van fel van leer te trekken en zich zwetend een slag in de rondte te werken. Ruim drie kwartier lang wordt het gaspedaal diep ingetrapt, vrijwel geen woord gezegd en is het de stekelige en venijnige muziek die boekdelen spreekt.

Crystal Antlers klinken zoals ze eruit zien. De zanger/bassist draagt een houthakkershemd en hij lijkt qua vocale bijdrage op het jonge neefje van Mark Arm. De gedachte aan Mudhoney en andere grunge-exponenten dringt zich trouwens vaker op. Bij de scherpe punk gekoppeld aan donderende gitaren bijvoorbeeld, en bij de splijtende, dynamische wisselingen. Ook hier liggen de jaren negentig op de loer. De gitarist oogt als de archetypische, snuggere, maar ietwat geeky post- en noiserocker en daar getuigen zijn partijen dan ook van: het ene moment filmisch en uitwaaierend en dan weer gruizig en krassend, alsof zijn snaren van prikkeldraad zijn.

De spichtige drummer lijkt weggelopen uit de eerste de beste postpunkband en bedient zich van een hoekige ritmiek op een rudimentair, klein drumstel. Ondertussen gaat de toetsenist volleerd nerdy op in zijn orgel-, synth- en bliepjesuniversum. Crystal Antlers zouden dientengevolge makkelijk als los zand kunnen klinken. Elk van de leden bestiert zijn eigen territorium, ogenschijnlijk zonder zich veel van de anderen aan te trekken.

Het is echter de grote kracht van Crystal Antlers dat het viertal zijn zaakjes slim op orde heeft. Vaak duurt de opbouw van postrock erg lang. De meanderende psychedelica van jambands zorgt er regelmatig voor dat nummers de twintigminutengrens overschrijden. Alleen worden rockende grunge-uithalen op den duur dodelijk vermoeiend en met enkel noise krijg je de meisjes niet aan het dansen. Maar wacht! Als je deze ingrediënten in een blender stopt en even goed mixt, met de timer op een gemiddelde songduur van zo'n drieënhalve minuut, blijkt het resultaat buitengewoon smakelijk en doeltreffend.

Crystal Antlers excelleren in nummers met een kop en een staart, een meeslepend middenstuk, verrassende wendingen, onvermoede climaxen (die vaak niet in de finale zitten) en een gezonde dosis spelplezier en energie. Avant-pop, grunge, surf, een toefje jarenzeventigfolk, een flink overstuurd orgel en een portie noise komen zo samen in voornamelijk korte werkstukken. Geholpen door prima geluid en een bos wierook bewijzen Crystal Antlers dat nu-psychedelic rock niet alleen vol bezieling gebracht kan worden, maar vooral ook to the point kan zijn.

Foto uit het KindaMuzik archief door Jelmer de Haas

http://www.kindamuzik.net/live/crystal-antlers/crystal-antlers-2251/22131/
Meer Crystal Antlers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crystal-antlers