• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Crystal Antlers | Tentacles

Geroep en getier.
CD, Touch and Go/Konkurrent

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 19 april 2009

En? Wat is uw favoriete Crystal-band? Crystal Antlers? Of Crystal Castles? Of toch liever die andere? Euh … Crystal Alken! Als u de laatste tijd in bloggende kringen hebt rondgehangen, dan weet u dat zulke kwesties niet van de lucht zijn. Sinds de eerste ep van Crystal Antlers eind vorig jaar op de wereld losgelaten werd, is het al kristal wat de kroonluchter slaat.

Met het verschijnen van Tentacles is die storm enigszins gaan liggen. Single 'Andrew' is blijkbaar behoorlijk populair, maar daarnaast leutert men aanzienlijk minder over hen. Nochtans is Tentacles zeker geen slechte plaat, ondanks het feit dat er geen enkel nummer op staat dat even catchy is als 'A Thousand Eyes' van de ep, dat dagenlang door je hoofd kan blijven spoken.

Toch is Tentacles vooral een groeiplaatje, met nummers die aanvankelijk wat tegenwringen, maar na een tijdje wel onder je vel kruipen. 'Dust' bijvoorbeeld: het ritme sleept, de gitaar giert helemaal ergens anders naartoe en plots is er een break waar alles aan gort geslagen wordt door een zwiepend sixtiesorgeltje, dat het nummer vervolgens wegkaapt en vrolijk verderratelt, terwijl de andere instrumenten proberen te volgen.

'Andrew' is toegankelijker, bijna een walsje, met heldere gitaren en piano, en hoewel het constant lijkt of de hel gaat losbarsten doet het dat eigenlijk nooit. 'Until the Sun Dies (Part One)' is het brave broertje van zijn naamgenoot op de ep. Het start als duistere psychedelica en freakt op het einde mooi volgens de regels uit.

Het is trouwens opmerkelijk hoe hard zanger/bassist Johnny Bells' roepende en tierende stem soms op die van Mudhoneys Mark Arm lijkt. Het zijn dan ook allemaal korte nummers van gemiddeld drie minuten en half. Typische stonerrock is dit dus zeker niet.

Het titelnummer is maar niks: net geen twee minuten pokkenherrie, die niet eens agressief genoeg is om punk genoemd te worden. Gelukkig is het weer snel voorbij. Tegen het einde verliest Crystal Antlers nog een paar keer de teugels, maar met het withete gesleep van afsluiter 'Several Tongues' beuken ze die nare herinneringen nauwkeurig de deur uit.

http://www.kindamuzik.net/recensie/crystal-antlers/tentacles/18450/
Meer Crystal Antlers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crystal-antlers