• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Crookes | Hold Fast

Opwindende en rake Britpop.
CD, Munich/V2

Tekst: Lisa de Jongh

Publicatiedatum: 07 augustus 2012

The Crookes uit Sheffield brachten twee jaar geleden hun debuutalbum uit, Chasing after Ghosts, waarop een imposante verzameling dansbare Britpop met invloeden uit jarenvijftig- en jarenzestigpop staat. Een directe doorbraak werd het niet, want de band verzoop in het aanbod van nieuwe Britse beloftes en bands als Arctic Monkeys, Bloc Party en Two Door Cinema gingen er snel met de hoofdprijs vandoor. Op het nieuwe album, Hold Fast, is een flinke sprong vooruit te horen, wat aangeeft dat deze heren misschien gewoon wat meer tijd nodig hebben om de radio te bestormen, maar ook dat ze zeker zo veel goeds in huis hebben als bovengenoemde tieneridolen.

Het eerste wat opvalt aan Hold Fast is de optimistische, vrolijke toon, die al wordt ingezet op opener 'Afterglow'. Waarschijnlijk komt dit doordat de band de plaat tussen verschillende liveshows door schreef tijdens een Europese zomertour. Dit vertaalt zich in energieke, plezierige en zomerse Britpopnummers. Op de plaat is zelfs, op 'The I Love You Bridge' na, geen enkel somber of donker liedje te vinden. Ook bij het horen van single 'Maybe in the Dark' is het onmogelijk een glimlach te onderdrukken.

Op Hold Fast concentreren The Crookes zich op hun sterke punt: korte, rake Britpopsongs met puntige gitaarriffs en vrolijke refreintjes. Van vernieuwing of verrassing is geen moment sprake, je zou zelfs kunnen zeggen dat de liedjes voorspelbaar zijn. Eerst een lekker gitaartje, daarna een aanstekelijk refrein, dat het liefst zo'n vijf keer achter elkaar wordt gezongen, en aan het eind een kleine gitaarsolo. Gelukkig duurt de plaat net niet lang genoeg om je daar aan te ergeren. Sterker nog: het siert de band. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

Titelnummer 'Hold Fast' lijkt aanvankelijk het opwindende hoogtepunt van de plaat te zijn, maar dan duikt het eerdergenoemde 'The I Love You Bridge' op aan het einde van het album. Dit is het eenzame moment van glorie voor zanger George Waite. In zijn eentje zingt hij een prachtige emotionele ballade die wreed en krachtig wordt verstoord door zijn eigen distorted gitaargeluid. Want ook dit is The Crookes: popmuziek die je bij de keel grijpt en pas loslaat als het allerlaatste akkoord is uitgegalmd. Hold Fast is een cd die The Crookes eindelijk het succes kan opleveren dat ze verdienen. Mocht dat niet gebeuren dan kijken we in stilte uit naar de volgende poging, hopelijk in de vorm van een nóg betere plaat.

http://www.kindamuzik.net/recensie/crookes/hold-fast/23108/
Meer The Crookes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crookes