http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Converge | No Heroes

Antwoord op de vraag: ‘hoe essentieel is Converge nog?’
CD, Epitaph/Pias

Tekst: Marc Lochs

Publicatiedatum: 08 november 2006

Hoe essentieel is Converge nog? De blauwdruk voor wat we vandaag post-hardcore noemen, heeft de band al begin jaren negentig op de wereld losgelaten. Bovendien stamt het hoogtepunt Jane Doe alweer uit 2001. Terwijl bands als Dillinger Escape Plan en duizenden anderen de stijloefeningen van Converge vertaald hebben naar een volwassen en serieus te nemen genre, brult de dinosaurus Converge nog steeds even pertinent.

Vreemd eigenlijk dat een genrevernieuwende band zichzelf maar mondjesmaat vernieuwt. Op No Heroes houdt de band namelijk stevig vast aan zijn wortels: grauwe noisecore met maar één doel. Verzwelgen. Dat doel wordt bereikt. Bewijs hiervoor: er zijn maar weinig bands die een album durven te openen met een track als ‘Heartache’.

Het zet de toon voor veertig minuten op het randje van waanzin balancerende uitspattingen. Wellicht neigt een deel van het nieuwe werk iets meer naar extreme metal, waarbij vooral het volvette drumwerk uit de speakers knalt en Kurt Ballou’s gitaarwerk wederom klassiek gruizig en dissonant is. Tel hierbij Jacob Bannon’s ijzingwekkende gekrijs en als fan weet je waar je aan toe bent.

Dus nogmaals de vraag hoe essentieel Converge nog is? Met No Heroes hebben ze die vraag zelf beantwoord. Van al die bands die weglopen met de creativiteit van Converge zijn er maar een paar die kunnen tippen aan de pionier. Ook zoveel jaar na dato en dat is een prestatie die een diepe buiging verdient. Bij deze.