Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is niet niks om in je jonge jaren al de loden titulatuur te dragen van een Nieuwe Bob Dylan. Die torenhoge verwachtingspatronen invullen is meestentijds voorbehouden aan de écht grote talenten. Met een reeks meer dan bijzondere en goede platen is Conor Oberst inmiddels die status wel ontgroeid. Oberst is vooral onder zijn alias Bright Eyes uitgegroeid tot een grote meneer. En wat doet dan de ware artiest? Juist, een nieuwe sprong in het diepe maken.
Oberst doet dat door nu solo onder zijn eigen naam een plaat af te leveren. Maar bijzonder veel verandert dat eigenlijk niet eens. Hield je van I'm Wide Awake, It's Morning, dan omarm je Conor Oberst ongetwijfeld ook weer. De rammelende countryrock, de bevlogen en slimme teksten en de vroegwijze intonatie. Allemaal weer zo typisch voor de muzikant uit Omaha, Nebraska.
Net als Bob Dylan lijkt de eindtwintiger altijd maar op weg te zijn. Want het asfalt lonkt. In het bijna beangstigende 'I Don't Want To Die (in the Hospital)' wil hij niks anders dan pijlsnel in zijn laarzen schieten en wegrennen. Net als op Cassadaga lijkt Oberst dan ook weer op zoek naar een vlucht uit het alledaagse Amerika. Onder het motto: "There's nothing that the road cannot heal." Om misschien wel te ondervinden dat een mens nooit werkelijk kan weglopen voor zichzelf.
Het is dan ook juist die afwisseling tussen de rustgevende liedjes en de welhaast jakkerende nummers met herhalende tekstflarden die deze plaat karakter geeft. Allicht als altijd weer kritisch op de maatschappij om hem heen, maar ook wederom verpakt in introspectieve verhaallijnen. Zo bulkt het prachtige 'Cape Canaveral' op de bekende Bright Eyeswijze van de referenties naar oorlog, dood en gekte.
Net als de platen van Bright Eyes is ook Conor Oberst weer een tijdloze plaat geworden. Vol met wederom prachtige woorden. In niets vergelijkbaar met de nietszeggende songwriters waar de populaire radiozenders je mee doodgooien. En in veel met de klassieke meesters. Oberst doet wat de songwriter volgens de mystiek doen moet. Constant op zoek zijn. Op zoek naar iets dat hij wellicht nooit kan vinden. Zelfs niet aan de eindeloze horizon.
http://www.kindamuzik.net/recensie/conor-oberst/conor-oberst
Meer Conor Oberst op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/conor-oberst
Deel dit artikel: