http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Coldcut | Sound Mirrors

Alles onder controle.
CD, Ninja Tune/PIAS

Tekst: Robin Geurts

Publicatiedatum: 08 maart 2006

Straffe mannen, die van Coldcut! Op een kleine kwarteeuw tijd lanceerden ze een drietal labels (waaronder het alom bejubelde Ninja Tune), wonnen ze een Sony Award voor hun radioshow Solid Steel, ontwikkelden ze het sofwareprogramma VJamm en het computerspel Top Banana en lanceerden ze de carrières van Yazz en Lisa Stansfield. Tussendoor vonden Jonathan Moore en Matt Black ook nog tijd om zelf in de studio te kruipen. Na Let Us Play uit 1997 ligt er nu een geheel nieuwe Coldcut in de platenrekken en het moet gezegd: Sound Mirrors is een verrassende plaat geworden.

Weg is de knip-en-plakpop van ‘Beats and Pieces’ of het succulente ‘I’m Wild about That Thing’. Sound Mirrors’ is een dampende, moddervette mix van stijlen geworden die zowel door liefhebbers van hiphop, dance, rock als loepzuivere pop fel zal gesmaakt worden en die je na een klein uur versuft achterlaat. De tracks zijn stuk voor stuk rijk aan details en op productioneel vlak hebben deze krasse knarren nog nooit zo sterk in hun schoenen gestaan.

Net als op hun debuut worden de songs naar een indrukwekkend hoog niveau gestuwd door de brede waaier aan gastbijdragen. In ‘True Skool’ spuwt de Londense rapper Roots Manuva lappen tekst naar de luisteraar en een slimme mix van ragga en hiphop doet de rest. Housezanger Robert Owens klonk nog nooit zo emotioneel en loepzuiver als in ‘Walk a Mile’ en het arsenaal aan violen en elektronische effecten voert je in deze technoballad even terug naar de gouden jaren van labels als Underground Resistance en Planet E.

‘Man in a Garage’ is van een heel andere orde. Deze mix van folk en indietronics doet een beetje denken aan The Notwist, en de verknipte vocals en clicks lijken zo uit de Timbaland-stal geplukt. Een buitenbeentje zoals er nog meer zullen volgen. Annette Peacock, jaren zestig avant-garde icoon, is haar sensuele zelf op ‘Just for the Kick’ en gaat een duel aan met stoere bigbeat, electrosynths en een ingenieuze sample van een fototoestel.

Nadat het tempo even gezakt is in ‘Mr. Nichols’ met Saul Williams in een glansrol is het tijd voor wat meer power. Wie anders dan Mike Ladd en Jon Spencer om daarin te voorzien? ‘Everything Is under Control’ is onversneden bluespunk, die geïnjecteerd met hiphopbeats en grillige synths resulteert in een enorme wall of sound. Na de vreemde uitstapjes ‘Boogieman’ (dancehall) en ‘Aid Dealer’ (broken beats) blaast de pianohouse van ‘This Island Earth’ de luisteraar nog eens omver. Deze tune drijft het tempo verder op en zangeres Mpho Skeef maakt haar Bugz In The Attic-faam meer dan waar.

Het toetje is het lekkerst. Op een bordje van strijkers (opgenomen in de Abbey Road-studios) serveert Coldcut ons het titelnummer. Denk aan Cinematic Orchestra in duel met Steve Reich en je komt dicht in de buurt. Ze zijn niet meer van de jongsten, maar blijkens Sound Mirrors hebben de mannen van Coldcut hun vinger nog steeds aan de pols van alles wat moderne dance hip en relevant maakt.