Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kijk, daar heb je ze - opstandig, verveeld en bovenal ontzettend boos. De nihilisten. Wat willen ze doen? Niets. Wat vinden ze hier- of daarvan? Niets. Wat verwachten ze van de toekomst? Niets. Wild Nothing, Bored Nothing en natuurlijk Cloud Nothings, de kregelste van het stel. Nieuwe plaat van die laatste: Here and Nowhere Else.
Het is niet voor niets (ha, een woordgrapje) dat een van de eerste zinnen die de heren in je oor stampen deze is: "Now there's nothing left to say". Zo heb je meteen het thema van de plaat te pakken, want wat volgt is weinig meer dan een woeste optelsom van variaties op dat thema: niets.
Muzikaal jasje bij uitstek is dan de pekzwarte punkjekker, en die draagt het kwartet dan ook met verve. Na reeds dertig seconden ligt de band op ramkoers - esthetisch verantwoorde spuugkrans om de microfoon - en daar wijkt de band geen haarbreed van af. Slechts acht nummers en dertig minuten telt het werkje, maar meer heeft Cloud Nothings ook niet nodig om alles wat overeind staat (het meubilair, de televisie, de fontein - de fontein ook? Ja, die ook) aan gruis te spelen.
En waarom nu? Waarom zo ontstemd? Op laatste nummer 'I'm Not Part of Me' communiceert Cloud Nothings zoveel als: "Dat zeggen we niet." Ja, dat is wat puberaal en daarnaast bepaald geen streling voor het intellect. Maar heb je nu altijd al een keer met je blote vuist een deuk in een tafel, muur of sneetje margarine willen slaan, dan heb je hiermee de ideale muzikale omlijsting te pakken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cloud-nothings/here-and-nowhere-else/24859/
Meer Cloud Nothings op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cloud-nothings
Deel dit artikel: