Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Geen carrière gaat zo hard als die van de 64-jarige Charles Bradley, de gepassioneerde Screaming Eagle of Soul uit Brooklyn, New York met de welhaast onwaarschijnlijke levenswandel. Na decennia van rotbaantjes, geluk zoeken door de gehele VS, tegenslagen en James Brownimitaties met een pruik op, pikt Daptone Bradley na de eeuwwisseling op.
Er komt een single, een voorprogramma van Lee Fields, een elpee en een wereldtournee onder zijn eigen naam die hem o.a. naar Lowlands en North Sea Jazz brengt en zelfs een heuse speelfilm met zijn aangrijpende levensverhaal. En nu ligt er een tweede plaat van de man die, als het moet, in zijn eentje de soulmuziek overeind kan houden.
Wat opvalt, is dat Charles en de productionele leider en componist Thomas Brenneck niet bang zijn. Alle druk en verwachtingen ten spijt, ze maken samen met de soepele Menahan Street Band gewoon de plaat die zij zelf graag wilden maken. En die klinkt enigszins als het formidabele debuut No Time for Dreaming uit 2011 en zoekt tegelijkertijd nieuwe invalshoeken.
Neem de titelsong. Beetje een hippie sing-along, met een akoestische gitaar die de melodie draagt en galmende samenzang die mid-sixties klinkt à la The Yardbirds. Bradley knalt hier hard overheen met zijn deep soul brul. Of 'Confusion', waarin Brenneck eerst de zang in een effectdoos stopt en vervolgens een pompende soulbeat in de mix gooit.
Dat zijn gewaagde experimenten. Brenneck is een gitarist die doorgaans in dienst van het liedje speelt, maar soms breekt hij eruit met licks of een solo die aan Peter Green doen denken. Door de scheut psychedelica in Victim of Love is dit project opnieuw een stap voorwaarts in de fascinerende loopbaan van de belangrijkste soulzanger van deze tijd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/charles-bradley/victim-of-love/23889/
Meer Charles Bradley op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/charles-bradley
Deel dit artikel: