Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er moet wel iets heel vreemds gebeuren wil de prijs voor de meest monstrueuze hoes van het jaar niet naar Chad VanGaalen gaan. De man heeft er hoe dan ook een handje van zijn werk in een zo'n afstotelijk mogelijk jasje te steken. De vorige plaat ging bijvoorbeeld gebukt onder de titel Diaper Island. Luier-Eiland, Beschimmelde harmonicamonsters, J Mascis op een vliegende tandenborstel. Kom d'r maar eens op. Schuif je deze creatieve waanzin opzij, dan heb je met Shrink Dust echter opnieuw goud in handen.
Alweer tien jaar lang doolt VanGaalen rond in zijn eigen bizarre, soms afstotelijke wereldje vol verknipte beesten, rondvliegende ledematen en buitenissige metamorfoses. Soms met vrolijke ontdekkingsdrift op Skelliconnection en Soft Airplane, maar nu lijkt VanGaalen het spoor echt verloren te zijn.
Al na tien seconden moeten zijn handen eraan geloven in 'Cut of My Hands'. Het is voorwaar geen geringe prestatie om je beide handen af te snijden en ze vervolgens allebei eens in het zand te werpen. VanGaalen zingt er echter over alsof hij zojuist het oud papier bij de straat heeft gezet. Vervolgens stort de zanger een desoriënterende bak herrie over je uit waar je het koud van krijgt ('Where Are You'). Niet eerder klonk Chad VanGaalen zo verloren.
Maar ook deze plaat kent z'n 'Sara' in 'Weird Love', waarin een vol kwartet aan VanGaalens een melodie bij elkaar keelt die je later nog aan je kinderen voorzingt. En zo slaagt huiskluizenaar VanGaalen er iedere keer opnieuw in om vanuit de meest afgestorven geluiden prachtige, wonderlijke en beklijvende liedjes te bouwen. Er kruipt iets herkenbaar menselijks uit die wandelende berg schimmel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/chad-vangaalen/shrink-dust/24998/
Meer Chad VanGaalen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chad-vangaalen
Deel dit artikel: