http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Castanets | In The Vines

Rijp voor de winter.
CD, Asthmatic Kitty/Konkurrent

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 20 oktober 2007

De ultieme herfstplaat. Dat werd Cathedral, het debuut van Castanets uit 2004. Opvolger First Light's Freeze kwam te snel en was daardoor haastig en te rommelig opgebouwd. Met het nieuwe In the Vines keert de band rond Raymond Raposa terug naar de donkere sferen, de spookycana (spookachtige americana) en de trage melancholie van het debuut.

Opener 'Rain Will Come' is in eerste instantie niet meer dan een enkel gitaarakkoord plus de nasale stem van Raposa. De man weet met weinig die zo geslaagde, spookachtige sfeer neer te zetten. Zijn vocalen bevinden zich tussen het huilerige van Will Oldham en zijn volgelingen als Whip enerzijds en de gefreakte zang van Devendra Banhart anderzijds. Het rafelige randje rond Raposa's stembanden maakt het geluid van Castanets specifiek. Jammer dat de tandartsboor aan het eind van het nummer de eenvoudige opener omzet in een slecht, oorverdovend experiment.

Bij die misser blijft het. In 'This is the Early Game' en 'Westbound Blue' masseert Raposa vervolgens zachtjes je oren met The Climbing Choir. Niet zomaar een achtergrondkoortje, getuige de deelname van Sufjan Stevens en Jana Hunter. In 'The Night Is when You Can Not See' sleept de zanger je de spookstad uit en zet hij je in de warme nacht neer, waarbij blazers en kleine gitaarsolo's als sterren voorbijschieten.

In the Vines is een log ding geworden. Maar zoals dat met druiven gaat in wijnstokken moet ook deze plaat rijpen. Een album dat schittert in al zijn zwaarte en traagheid. De ultieme herfstplaat heeft Castanets al gemaakt, dus zullen we moeten laten rijpen tot het winter wordt.