• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Caribou | Andorra

Hoe zou Brian Wilson in 2007 klinken?
CD, City Slang

Tekst: René Passet

Publicatiedatum: 25 augustus 2007

Op een recente persfoto ziet hij eruit als een nerd, draagt een pyjama en heeft gele sponzen in z'n handen. Bovendien houdt hij van trampolinespringen. De Canadees Caribou vertoeft al albums lang in z'n eigen, psychedelische wereld en graag houden we dat nog even zo.

Het levert namelijk al jarenlang fantastische albums op. Dat begon zeven jaar terug met een album op het Britse Leaf (Start Breaking My Heart, 2001) en eindigde twee jaar terug met The Milk of Human Kindness. Daarna volgde een uitputtende toer met onder andere de Super Furry Animals, alvorens Daniel Snaith eindelijk weer tijd had om in de studio te duiken. Toen ging hij ook goed los.

Snaith schijnt maar liefst 670 nieuwe nummers te hebben geschreven, waarvan er uiteindelijk negen overbleven op dit nieuwe album. Zijn zoektocht naar de perfecte popsong brengt hem in de buurt van grote held Brian Wilson van The Beach Boys, die dezelfde gave had om ieder element in een nummer in dienst te laten zijn van Het Liedje. Maar dan wel liedjes onder invloed.

Openingssong 'Melody Day' is een teletijdssprong richting sixties, waar tamboerijn en koperen bekkens woest onder de vloeistofdia's dansen. Ook 'Sandy' is een tijdreis naar de flower power, maar zonder de rafels en eindeloze solo's, goddank.

Gaandeweg neemt Snaith (die z'n schroom om te zingen overwonnen heeft) vaker gas terug en komt de electronica die z'n eerdere albums kenmerkt om de hoek kijken. Ook het repetitieve element staat nog overeind, zoals op het in tremolo gedoopte 'Sundialing'.

Een album voor trippy hoofdschudders die The Beta Band, The Shins en Broadcast naast elkaar in de kast hebben staan. Of voor wie gewoon eens wil horen hoe Brian Wilson in 2007 zou kunnen klinken.

http://www.kindamuzik.net/recensie/caribou/andorra/15872/
Meer Caribou op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/caribou