http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Calla | Collisions
Vlammen onder een dikbevroren ijslaag.
CD, Beggars Banquet/V2
Tekst: Dieter Craeye
Publicatiedatum: 14 februari 2006
Eerst het slechte nieuws: Calla staat op 1 maart in de Witloof Bar van de Botanique en dat is krek dezelfde dag dat dEUS Vorst Nationaal zal betreden. Dit terwijl de New Yorkers nooit eerder op Belgische bodem raakten. Het dichtste dat ze in de buurt kwamen, was Le Grand-Mix in Tourcoing en die onooglijke stip ligt nog altijd op Frans grondgebied.
Calla is een band waar tot voor kort geen haan naar kraaide. Behalve wij uiteraard – of wat had u gedacht. Niet voor niets gunden we hun vorige plaat Televise in 2003 een edelmoedige vijfde stek in ons eindejaarslijstje. Het is niet denkbeeldig dat het nieuwe Collisions dit huzarenstukje herhaalt. Al is geduld in het geval van Calla niet bepaald een overbodige luxe.
Het is nooit anders geweest: de grillige rock die het trio rond zanger Aurelio Valle bezwangert, houdt het midden tussen catchy en subversief, baant zich een weg langs verraderlijk kronkelende bergriviertjes, stopt en start op de meest onverwachte momenten en zet eigenzinnig een lange neus op naar conventionele gitaarlijnen. Als je het ons vraagt een helse klus voor samenstellers van kinderlijk eenvoudig weghappende popformats.
Het toegankelijke karakter van opener (tevens single) ‘It Dawned on Me’ is dan ook behoorlijk misleidend voor het vervolg van de plaat. Toch val je willens nillens voor de charme die deze song uitstraalt: een loepzuivere melodie, gitaren die de boel nietsontziend in de fik steken en een drummer die als een bezetene dat ene kostbare erfstuk uit de brand probeert te redden. Een pak snediger en gedrevener dan het gros van de songs op Televise, al kerfden die emotioneel iets dieper. Maar vraagt u het ons binnen een paar maanden vooral nog eens.
Zou het toeval zijn dat de plaat Collisions gedoopt werd? ‘This Better Go As Planned’ schetst de inner state of mind waarin de op drift geslagen groep de afgelopen twee jaar verkeerde. "You’re buried in denial / No way to reconcile": het kaf werd van het koren gescheiden, bemoeizieke aasgieren gestenigd, de orde hersteld. De fluwelen stembanden van Aurelio Valle liegen er niet om en ze verraden alsnog gitzwarte littekens op de ziel. Nog intenser wordt het in ‘Swagger’, waarin de spanning stelselmatig wordt opgebouwd tot de etterbuil in alle hevigheid openspat. Ander fijne parels: het korrelige ‘Play Dead’, een doortastend ‘Pulvarized’, waarin een haast fluisterende Valle zijn woorden op een schaaltje lijkt af te wegen, en het onder een dikke ijslaag riffs - onderhand een constante geworden bij het Calla-geluid - bedolven ‘Stumble’.
Naar het einde toe gaat het volume resoluut de hoogte in en snoeren vuige gitaarakkoorden nuances in de kiem. Het psychedelische gitaarlandschap dat ‘Overshadowed’ bestrijkt komt aardig in de buurt van wat Explosions In The Sky eerder bewerkstelligde, maar dan nog onderkoelder en beklemmender.
Het music for the masses-oogmerk sterft in de schoot van Calla zoals steeds een stille dood. Toch moet Collisions in staat zijn in behoorlijk wat huiskamers (de onze bijvoorbeeld) de nodige opwinding te veroorzaken. De openingszin in gedachten dromen we alvast van een zwoele zaterdagmiddag in augustus waarop Calla de overtollige restanten slaap spontaan uit de ogen verdrijft. U leest toch mee, Chokri?
Een interview met Calla leest u binnenkort op deze pagina's.
http://www.kindamuzik.net/recensie/calla/collisions/11925/
Meer Calla op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/calla
Deel dit artikel: