Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen Calla vier jaar geleden in de Botanique geprogrammeerd stond, speelde de intimiteit van de Rotonde in hun voordeel. Helaas was dit hen deze keer niet gegund en mochten ze hun muzikale boodschap tussen de zielloze pilaren van de Witloofbar brengen.
Het verstrijken van de tijd brengt echter ook positieve veranderingen met zich mee. Waar de schare fans tijdens de vorige passage nog aangeduid kon worden met de spreekwoordelijke ‘drie man en een paardenkop’, lijkt het New Yorkse drietal tegenwoordig toch iets meer volk te mobiliseren. Hier is waarschijnlijk hun vierde langspeler Collisions voor een groot deel verantwoordelijk voor. Daarop experimenteert de band immers met een iets meer popgericht geluid.
Zoals wel meer voorkomt, kent ook het oeuvre van Calla hoogtes en laagtes, maar bij deze band is er wel een heel groot verschil tussen beide uitersten. Het pleit dan ook helemaal voor hen dat ze zich bij de keuze van hun nummers grotendeels tot de eerste categorie beperken. In het begin van de set alleszins, want op een gegeven moment is de voorraad natuurlijk uitgeput.
Met ‘Carrera’ zet Calla knap in, maar de discrepantie tussen Aurelio Valles live gitaargeluid en het oudere platenwerk doet wel vermoeden dat de extra gitaarpartij die in de studio aan Televise toegevoegd werd, toch wel essentieel is om de muzikale diepgang te vrijwaren. Gelukkig springt dit euvel nadien even niet meer in het oog en levert Calla op korte tijd met onder meer ‘Play Dead’, ‘Pulverized’, ‘Fear of Fireflies’en ‘Strangler’ een bloemlezing uit hun muzikale hoogtepunten.
Nadien lijkt het beste kruit helaas wat verschoten en krijgt het probleem van de geluidsvervlakking weer enigszins de bovenhand. Deze monotonie werpt een smet op de finesses die toch wel in nummers als ‘So Far, So What’ en ‘This Better Go As Planned’ ingebakken zitten. Langzaamaan wordt de set dan ook een een saaie aangelegenheid waarbij egaal klinkende ritmes elkaar opvolgen. Voeg daarbij een slotnummer waarin schijnbaar eindeloos aangemodderd wordt en een toch wel overbodige bisronde en je krijgt een show die van knappe momenten haast afglijdt naar een parodie van zichzelf. Van Calla zou je toch beter mogen verwachten.
http://www.kindamuzik.net/live/calla/calla/12117/
Meer Calla op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/calla
Deel dit artikel: