http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Burst | Origo

Lichtelijk verkitscht.
CD, Relapse/Suburban

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 05 november 2005

Prey on Life van Burst is een hele goede plaat. Dat was een beetje een verrassing toen het ding uitkwam in 2003, want Burst had de status van een hobbyprojectje van de bassist van Nasum. Dan verwacht je geen inventieve metalcore, die ondanks een stortvloed aan technische hoogstandjes niet druk en priegelig, maar weids en majestueus klinkt. Daarbij schemerde onder het gekrijs van zanger Linus Jägerskog en de schelle gitaren ook een gevoel voor liedjes door. De nummers waren fijn compact opgebouwd en liepen erg soepel.

Nu is er Origo, waarmee Burst zijn status als Grote Belofte wil gaan verzilveren. Het recept daarvoor is eenvoudig: hetzelfde, maar alles net iets meer. Maar dat werkt dus niet, want de formule was op Prey on Life al helemaal uitgekristalliseerd. Verder gaan verstoort de balans. Origo is met zijn Latijnse titel, lange nummers, dramatische intro's, melodieuze zangstukken en akoestische gitaren zo niet de overtreffende trap van Prey on Life geworden, maar slechts een lichtelijk verkitschte kopie. Alsof je van Vermeer naar Alma-Tadema gaat.

Gelukkig is nog niet alles helemaal verloren. Lichtpunt 'Slave Emotion' is vrij van met bladgoud belegde krullen en had zo van Prey on Life kunnen komen. Misschien is hier dus slechts sprake van een tijdelijke inzinking in plaats van een definitieve dwaling richting het vreselijke Alma-Tadema-metal geluid van Opeth en kan Burst het op de volgende plaat wel waarmaken.

MP3: 'Where the Wave Broke'