http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Broadcast | Berberian Sound Studio

Een mooie, maar treurige zwanenzang.
CD, Warp/V2

Tekst: Gerard de Jong

Publicatiedatum: 10 februari 2013

Berberian Sound Studio is een film over een geluidsman die in Italië, in een donkere krocht van een bioscoop, werkt aan een giallofilm. De man gaat langzaam ten onder aan zijn eigen waanzinnige geluidscreaties. Daarnaast is de film zelf mede geproduceerd door muzieklabel Warp. Tel dat op en 2+2 = 5: geen band méér geschikt om de soundtrack te maken dan Broadcast.

Perfect, zou je zeggen. Maar de realiteit is wrang en onontkoombaar: in 2011 overleed zangeres Trish Keenan (42) aan een longontsteking. Samen met partner James Cargill vormde ze het hart van Broadcast, een band die geen gelijke kende. Broadcast definieerde het hauntologische geluid: filmisch, speels, het sonische palet doordrenkt van jarenzestighorror, bezeten en vol echo's van vroege synthesizermuziek. Muziek die de geesten van vroeger oproept en ze in het nu tot leven wekt. Complete labels (zoals Ghost Box) hebben hun ontstaan te danken aan Broadcast.

Een soundtrack maken betekent dat je je moet conformeren aan een vastgesteld narratief: je moet je dienstbaar opstellen. Broadcast slaagt er in om er een hele mooie plaat van te maken. Je herkent het meteen, je hoeft niet eens van het bestaan van de film te weten. Je luistert en weet: dít is Broadcast.

Maar het blijft knagen: je mist Trish Keenan. Ontzettend. Haar unieke stemgeluid duikt sporadisch op (in nummers als 'The Sacred Marriage' en 'Theresa's Song (Sorrow)') maar ze klinkt zo ontzettend ver weg. En dat is ze ook. Onwillekeurig dringt de parallel zich aan je op: James Cargill heeft de stem van zijn overleden geliefde in deze muziek verweven, net zoals de hoofdrolspeler van de film met geluid speelt en worstelt tot het hem te veel wordt.

Het lot heeft bepaald dat een soundtrack de laatste plaat van Broadcast moet zijn. Dat is wrang, en ondanks het fraaie eindresultaat onbevredigend. Niet vanwege de muziek zelf, die is ook zonder film opnieuw uniek. Maar met al deze kruisverbanden en de gedachten aan de veel te vroeg overleden Keenan overheerst toch tristesse: Broadcast, die unieke band, zal geen eigen nieuwe platen meer maken. Een band in de knop gebroken.