Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Haat of liefde: een tussenweg is er niet bij Conor Oberst, de americana en folk spelende nerd die in zijn eentje Saddle Creek op de wereldkaart plaatste. Sommige mensen dromen er luidop van hoe ze Oberst zo creatief mogelijk naar het hiernamaals kunnen helpen. Doodslaan met zijn schoenen, opperde iemand op het internet. Anderen noemen hem zonder schroom de nieuwe Bob Dylan.
Moordlustopwekkend is de verschijning van Oberst geenszins, en zijn muziek evenmin. Dat bewijst Noise Floor (Rarities: 1998-2005), een verzamelaar volgestouwd met b-kantjes, nummers die enkel op vinyl verschenen zijn, onuitgebrachte nummers, opnames met andere artiesten - waaronder de onvolprezen M. Ward - en covers van onder meer ‘Devil Town’ van Daniel Johnston.
Er staan enkele sterke songs op Noise Floor (Rarities: 1998-2005), zoals single ‘I Will be Grateful for this Day’, waarin Oberst naar gewoonte de dunne grens tussen pathos en gevoel bewandelt, het bekende singletje ‘Drunk Kid Catholic’, het tussen woede en wanhoop laverende ‘Spent on Rainy Days’ en het aangenaam rommelige The Vanishing Act.
Noise Floor (Rarities: 1998-2005) is niet overal even sterk: de aandacht verslapt onwillekeurig bij middelmatige songs als ‘Happy Birthday to Me’, ‘Blue Angels Air Show’ en ‘Amy in the White Coat’, waarin het klagerige stemgeluid van Oberst tegen hem werkt.
Waar dit soort albums dikwijls een verzameling afdankertjes is die vlug op cd gezwierd zijn om diehard fans op kosten te jagen, geldt dat niet voor deze verzamelaar van Bright Eyes. Noise Floor (Rarities: 1998-2005) is niets minder dan een fraaie cd, die het songschrijvertalent van Oberst mooi etaleert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bright-eyes/noise-floor-rarities-1998-2005/14253/
Meer Bright Eyes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bright-eyes
Deel dit artikel: