Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eindelijk is hier de soloplaat van Brent Best, frontman van de Texaanse cowpunkers Slobberbone. In die band waren zijn songs veelal ontroerende verhaaltjes met vlijmscherpe details en bonkige beeldspraak als 'Gimme Back My Dog' (voor een verbroken relatie). Sinds 2002 staat Slobberbone droog, al volgden er nog enkele tours waarvan menigeen de pointe ontging. Best zegt dat hij nu achter die muur van geluid vandaan wil komen om zijn nieuwe collectie eigen songs op de wereld los te laten.
Dat heeft allejezus lang geduurd. Vorig jaar stond een uiterlijk onherkenbare (enorme baard, gigantisch lijf) Best nog met Slobberbone te rocken in het Nederlandse clubcircuit. Dat is natuurlijk ook gewoon werk. Fijn dat er nu een release is van de Texaan, eentje die er echt toe doet, voordat het lijf nog verder aftakelt en zijn stem aan kracht inboet. Het cliché wil dat de plaat het wachten waard is. Dat gaat misschien niet voor alle tracks op, maar wel voor het leeuwendeel. Bovendien zijn weinig songschrijvers in staat te brengen wat Best doet.
Goed, de aanpak is dus akoestisch. Best wilde niet opnieuw een geluidsmuur optrekken. Zoals hij componeert op akoestische gitaar, zo is de basis van de meeste tracks op de plaat. Die worden vervolgens subtiel en gevoelig ingekleurd door piano, pedal steel, viool; kortom een heel ander palet dan we van Slobberbone gewend zijn. Waar Bests stem in figuurlijke zin, in de teksten dus, scherper is geworden, is die in letterlijke zin een paar tandjes zwakker geworden. Niet dat dit de beleving van de luisteraar in de weg staat trouwens.
De plaat opent met 'Daddy Was a Liar', een afrekening met een vaderfiguur. Die wordt voortgezet in 'Good Man Now', zo mogelijk nog vileiner, want mama zei vroeger "The only good man is a dead man", dus is de overleden vader nu ook een goed mens… Ook 'Career Day', een eindje verderop in de plaat, is veelzeggend: "Career Day at school, but I'm not going." De jonge Best denkt: "There ain't no class in school for those of us who choose this road." Een andere weg, een ander bestaan, een ander levensgevoel.
Of die levenswandel heeft gebracht wat Best ervan verwachtte, blijft de vraag. Hoewel Your Dog, Champ zeker een glorieuze comeback te noemen is, met opnieuw bijzondere songs met het unieke handschrift van Best, is het niet helemaal duidelijk waar de man uit Denton, Texas nu heen gaat, of hij opnieuw in vorm is, of dat hij het verder wel goed vindt zo. Met dat kleine mysterie erbij, koester je deze plaat nog meer. Als een dure fles wijn die veel te lang heeft gelegen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/brent-best/your-dog-champ/26134/
Meer Brent Best op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brent-best
Deel dit artikel: