• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Brent Best solo met beide hersenhelften

Hij is gelukkig met zijn nieuwe plaat en met het vooruitzicht ermee op tournee te kunnen. Maar wat duurde dat lang, nadat zijn band Slobberbone in 2002 voor het laatst een cd uitbracht. Slobberbone was toe aan een lange nachtrust, aldus Best. Ondertussen voelde hij zich hartstikke verantwoordelijk om een goede soloplaat te maken en waarom dat zo lang duurde, legt hij aan KindaMuzik uit.

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 23 augustus 2015

Toegegeven: vorig jaar stond hij nog met Slobberbone maar zonder stergitarist Jess Barr op enkele podia in Nederland. Hoewel niet helemaal duidelijk was wat daarvan de bedoeling was, anders dan mooie herinneringen ophalen. En in 2006 bracht hij met The Drams de plaat Jubilee Dive uit. "We hebben toen op basis van een paar demo's snel een plaat in elkaar gezet. Ik was daar eigenlijk nog niet klaar voor, na Slobberbone. Ik had echt een pauze nodig", zegt Best aan de telefoon vanuit Denton, Texas.

Crowdfunding
En gedurende die pauze kroop het bloed waar het niet gaan kan. Best schreef nieuwe songs en startte een crowdfundingactie voor zijn eerste soloplaat. "Ik voelde meer druk dan toen ik gewoon eens in de zoveel tijd iets moest inleveren bij een platenmaatschappij en kon zeggen: 'here's your record.' Ik voelde me verantwoordelijk, ten opzichte van iedereen die me steunde. Deed het meer voor hen dan voor mezelf. Bovendien moest ik leren hoe je jezelf produceert. Ik had geen idee. De linker- en rechterhersenhelft moesten ineens samenwerken. Dat gaat me bij de volgende plaat niet zoveel tijd meer kosten. Schiet me anders maar neer … haha."

Vijf jaar geleden trouwden Best en zijn vrouw en zij hielden zichzelf in leven met haar bestaan als leraar op een school en zijn bardiensten. Af en toe trad hij op met Slobberbone, ook dat bracht geld in het laadje. Best: "We hadden gewoon zin om af en toe weer samen te spelen. Maar ja, iedereen heeft nu kids en zo en andere zaken aan zijn hoofd." Slobberbone had nog wel door gekund, denkt Best nu, maar toen Barr besloot zijn gitaar aan de wilgen te hangen, werd het enthousiasme minder, want iemand vervangen was eigenlijk geen optie. Dat dit uiteindelijk toch gebeurt, met Micah Schnabel van Two Cow Garage erbij op gitaar, geeft aan dat het echte moeten er wel een beetje af is.

Samenhang
Eén ding wist Best zeker toen Slobberbone er rond 2005 mee stopte: "Ik wilde weg bij luide muziek en een harde band. Ik wilde de verhalen meer aandacht geven en die moest ik als het ware achter de band vandaan halen, althans van onze vaste manier van doen." Hij begon een eerste versie van zijn soloplaat te maken. Met de genoemde problemen en gevoelens. "Die versie van de plaat was een collectie van songs. Zonder samenhang. Ik heb er daarvan flink wat weggegooid. En ik heb oude liedjes herzien. 'Good Man Now' schreef ik toen ik achttien was. Er groeide samenhang tussen de songs, een geheel. Dat was fijn. Maar het voelde als digging a hole. De moeite waard, denk ik nu."

Wat is dat verhaal precies, hoe zou Best de samenhang kenschetsen? "Het gaat om de dynamiek in families", zegt de spraakzame Texaan. "Over opgroeien van kind tot puber gaat het. In die tijd neem je dingen voor waar aan, waar je tegenwoordig anders tegenaan kijkt. Het wordt een andere werkelijkheid. Ik kijk terug op chaos en zie nu pas samenhang, doordat ik gaten in mijn herinnering opvul met verhalen." Best haast zich te melden dat de plaat niet autobiografisch is als we opwerpen dat er in een paar songs wordt afgerekend met een vaderfiguur. "Ik heb een geweldige jeugd gehad. Ik hoop dat de thematiek van de plaat in brede zin mensen aanspreekt en dat ie gaat over hoop en kind zijn."

Respons
Hoe voelt het om zijn carrière te herpakken? Of wordt hij misschien, net als songschrijver Steve Earle, een geweldige schrijver? "Ik voel me goed nu. Ik word al gevraagd in Denton om stukjes te schrijven. Hier is zo'n levendige scene. Maar dat is niet goed voor mijn temperament, dan komt er nog meer druk. Daar wil ik enerzijds wel en anderzijds weer niet aan voldoen. Ik ga eerst maar toeren, in mijn eentje aan de oostkust, en bouw langzaam een band op. Ik ben blij dat ik respons krijg op de plaat en een nieuwe kans. Weet je, als je iets uitbrengt, is dat niet meer van jezelf en dat is cool."

In de lente van het volgende jaar hoopt hij weer in Nederland te zijn, als soloartiest. Hij verheugt zich op het weerzien met het land van de korte afstanden en de vrienden die hij hier gemaakt heeft. En er komt een verzamelaar aan van Slobberbone, die zijn vorige label New West uitbrengt. "Grappig en vreemd dat ik dan ineens qua belangstelling met mezelf concurreer. Of dat een voordeel of een nadeel is, weet ik niet. Als New West promotie doet, is het misschien goed voor mij. Als ik kijk naar het huidige succes van mijn vriend Jason Isbell, dat met niet al te veel promotie samengaat, heb ik vertrouwen. Er breekt een tijd aan van meer awareness. Een goede tijd."

Portret Brent Best door Christi LaViolette
Live beeld Slobberbone boven uit KindaMuzikarchief door André Schröder
Live beeld Slobberbone beneden uit KindaMuzikarchief door Peter Hageman

http://www.kindamuzik.net/interview/brent-best/brent-best-solo-met-beide-hersenhelften/26154/
Meer Brent Best op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brent-best