Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Bottle Rockets hebben inmiddels een gemiddelde bereikt van één plaat per drie jaar en ze hebben kennelijk besloten niet te veranderen als het lekker gaat. Groot gelijk. Lean Forward is in alles een bestendiging waar de band voor staat: goudeerlijke rock-'n-roll, van, over en voor gewone mensen.
Lees de songtitels er maar op na: 'The Long Way', 'Nothin' But a Driver', 'Done It All Before', 'The Way It Used to Be'. Dat zijn geen titels voor een band die het hoog in de bol heeft en zichzelf op elke plaat opnieuw moet uitvinden. The Bottle Rockets zijn wat dat betreft de Status Quo van de americana: altijd dezelfde, altijd goed: "I'm nothin' but a driver / That's all I wanna be / Pick up and deliver / Well, it's good enough for me."
The Bottle Rockets zijn zelfs teruggekeerd in de schoot van producer Eric 'Roscoe' Ambel, zelf geen onverdienstelijk gitarist. Denk maar aan zijn werk met Steve Earle ten tijde van Transcendental Blues en Jerusalem. Misschien is het daarom dat de gitaren zo helder en duidelijk doorkomen, maar eigenlijk is dat allemaal hinein interpretieren.
Lean Forward is gewoon een (h)eerlijke countryrockplaat, die met 'The Long Way' enthousiast van start gaat. Vervolgens worden via de Stones-rocker 'Shame on Me', het door Bo Diddley geïnfecteerde 'Nothin' But a Driver', de bluesboogie van 'Hard Times', de ballad 'Open Your Eyes' en het sociaal bewogen 'Kid Next Door' alle gewenste zijpaden van de country betreden, waarbij ook de gemoedstoestand fluctueert van uitzinnig tot contemplatief.
Lean Forward is allesbehalve een zielloze herhalingsoefening, maar een heerlijke plaat die rockt als een raket en die ons verlaat met 'Give Me Room', met gitaarlicks waar Keith Richards een puntje aan kan zuigen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bottle-rockets/lean-forward/19287/
Meer Bottle Rockets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bottle-rockets
Deel dit artikel: