http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Bongzilla | Amerijuanican

Na twee joints smaakt de derde nog beter!
CD, Relapse/Relapse

Tekst: Xander van Aart

Publicatiedatum: 23 oktober 2005

“All other stonerrockers are fake”, ratelt het begeleidend schrijven bij deze promo van het derde album van Bongzilla. Normaliter een populistisch perspraatje waar wij bij voorbaat de neus al voor optrekken, bij Bongzilla is het niets anders dan de waarheid. Lees het tourverslag dat KindaMuzik in 2003 publiceerde er maar eens op na (link onderaan dit artikel). Want Bongzilla heeft in het stonerwereldje een plekje opgeëist tussen doorrookte grootheden als Sleep en Electric Wizard. Amerijuanican is zoals gezegd het derde album en de THC blijkt nog niet uitgewerkt want dit album is minstens zo goed als illustere voorgangers Stash en Gateway.

Drummer Mike, bassist Cooter Brown, gitarist Spanky en zanger/gitarist Muleboy trakteren ons wederom op kosmische doommetal met een fikse portie groove. Deze superheavy softdrugstraktatie werd mede mogelijk gemaakt door George W. Bush, aartsvijand nummer één van de band uit Madison, Wisconsin. De legalisering van softdrugs is wel de belangrijkste strijdlans voor Bongzilla. Direct gevolgd door de oorlog in Irak, getuige het artwork. Muzikaal imponeert Bongzilla wederom met geweldige songs als 'Kash and Glass', 'Weedy Woman', 'Stonesphere' (met Marihuana voicebox en waterpijp!) en afsluiter 'Champagne & Reefer' (inclusief slide-gitaar!). Op deze momenten neemt de southern rock een beetje de overhand maar het draait bij dit immer stonede gezelschap nog steeds om de riff. En die riff mag vooral niet teveel afwijken van Black Sabbath en andere doommonsters.

Maar Bongzilla gaat dieper dan dat. Veel dieper omdat Amerijuanican net als hun vorige twee albums compleet verdooft. Zeggingskracht heet dat. De songs zijn goed, de sound monsterlijk, het artwork fraai en een Europese tour zit er aan te komen. Geheel verdiend! Dit is stonerrock zoals stonerrock bedoelt is. Pass the bong, dude!

Lees het tourverslag