• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Bob Mould | Body of Song

Was Bob Mould nog maar Bob Mould…
CD, Cooking Vinyl/Bertus

Tekst: Manuel Aalbers

Publicatiedatum: 09 oktober 2005

“Bob Mould is Bob Mould” schreef Bob Mould ooit bij de credits van één van zijn solo-cd’s. Bob Mould was niet langer de frontman van vermaarde bands als Husker Du of Sugar of de producer van andermans werk, Bob Mould was nu ‘gewoon’ Bob Mould en dat beviel Bob prima.
Body of Song is de nieuwe plaat van de man die gemiddeld elke twee jaar een nieuwe cd uitbrengt als Bob Mould of Bob Mould Band. De vraag is of die nieuwe cd moet worden beoordeeld in vergelijking met eerder werk of als een op zichzelf staande cd.

Er zijn mensen die vinden dat een cd een cd is en dus niet de vorige cd. Met andere woorden: ieder werk moet op haar eigen merites worden beoordeeld. Dit impliceert voor Body of Song dat het een makkelijk in het gehoor liggende rock-cd is met wat alternatieve kantjes, een klein beetje elektronica (maar welke zichzelf respecterende rockband past tegenwoordig geen kleine dosis elektronica toe?).
Mould’s nummers zitten allemaal goed in elkaar, maar je mist dat ene nummer dat erbovenuit steekt, dat ene liedje waarvan je denkt ‘waarom heeft niemand dit eerder bedacht – zo simpel, zo geniaal’. Body of Song is absoluut geen slechte plaat, maar vernieuwend… nee, dat is het is ook niet bepaald.

Dan blijkt het toch moeilijk om Body of Song niet te vergelijken met eerder werk van Mould. Of we de nieuwe plaat nu vergelijken met Mould’s eerdere solowerk of met zijn eerdere bands, Body of Song steekt wat bleek af. Meer van hetzelfde, maar dan net allemaal iets minder. Vooral in vergelijking met Sugar of de soloplaat Bob Mould valt op dat Body of Song een sterk nummer mist.
Het lijkt er ook een beetje op alsof Mould hetzelfde kunstje nog een keer flikt, maar dat de kunstjes niet meer zo bijzonder zijn. Body of Song mist niet alleen de uitschieters die eerdere platen hadden, het mist ook de ironie die er bij sommige eerdere platen – en dan vooral bij Bob Mould – zo heerlijk dicht bovenop lag. Die plaat was het resultaat van het verwerken van een ongelukkige periode in Mould’s leven en vooral het foutlopen van een relatie.
Misschien klopt het oude cliché dan toch: gelukkige mensen maken saaie muziek; ongelukkige mensen maken goede muziek. En KindaMuzik verlangt terug naar de ongelukkige Bob Mould toen afgunst nog gewoon afgunst was en Mould geen pogingen tot ballads ondernam (‘High Fidelity’).

http://www.kindamuzik.net/recensie/bob-mould/body-of-song/10768/
Meer Bob Mould op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bob-mould