• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Voor Bob Mould geen nostalgische terugblikken

Als Bob Mould – bezieler van legendarische gitaarlawaaibands Hüsker Dü en Sugar – zich rond de eeuwwisseling op de elektronica stort, reageert zowat iedereen zeer verbaasd. De reacties op Modulate (2002), waarop hij die nieuwe liefde tot uiting brengt, zijn ronduit vijandig. Long Playing Grooves, dat hij een jaar later onder de naam Loud Bomb uitbrengt, wordt zelfs volkomen genegeerd.

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 22 maart 2008

Het is Mould echter menens wat de technogeluiden betreft. Als dj organiseert hij de maandelijkse Blowoff parties in zijn nieuwe stek Washington DC, waar hij met z'n nieuwe baard perfect past tussen de andere beren. Als remixer voor Interpol, Low en VHS or Beta opereert hij nog steeds onder z'n Loud Bomb-pseudoniem.

Voor zijn platen probeert hij sinds z'n vorige, Body of Song (2005), een middenweg te vinden, door z'n gitaarsongs te bestuiven met effecten uit de dance. Ex-Fugazi drummer Brendan Canty staat hem bij in het jongleren met die twee verschillende werelden. Het nieuwe album District Line is het tweede resultaat van hun samenwerking.

De verschillende genres op District Line lijken een opsomming van alles waar je de laatste jaren mee bezig was.
Bob Mould: "Deze plaat houdt goed het midden tussen luide gitaren, akoestische liedjes, elektronische dingen en wat ik deed ten tijde van Workbook uit 1989, met cello's en zo. Het liedje 'Walls in Time' was trouwens voor die plaat geschreven, maar uiteindelijk is het er niet op beland. Ik heb het altijd een mooie song gevonden en ben het tijdens optredens blijven spelen. Toen ik District Line aan het afwerken was, voelde ik dat er nog een song ontbrak om het geheel af te sluiten. Plots dacht ik terug aan 'Walls in Time', dat qua inhoud goed bij de rest van de plaat paste. Het was eigenlijk te mooi om toeval te zijn."

Uit je teksten van tegenwoordig spreekt nochtans een heel ander man dan die getormenteerde ziel van zo'n twintig jaar geleden.
"Ik ben inderdaad veel gelukkiger en ik heb meer vrede met hoe mijn leven verloopt. Mijn prioriteiten zijn de laatste twintig jaar behoorlijk veranderd. In de afgelopen vijf à tien jaar heb ik enkele fundamentele veranderingen ondergaan. Toen ik jonger was, werd ik bijna verteerd door mijn werk en al mijn beslissingen draaiden daarom. Zaken zoals mijn gezondheid en mijn relaties leden daar behoorlijk onder. Tegenwoordig komen die twee op de eerste plaats, en daardoor geniet ik meer van mijn werk. Ik vind zelfs dat het beter is geworden."

Je werd onlangs zesenveertig. Ben je daarom rustiger geworden?
"Ik ben niet bang om ouder te worden, als je dat soms bedoelt, want dat haalt toch niks uit. Nee, ik ben gewoon veel gelukkiger en kalmer. Natuurlijk had ik graag nog mijn jeugdige energie gehad - wie wil dat niet - maar zo werken die dingen nu eenmaal niet."

Betekent dat je gelukkiger bent ook dat we die gewonde zielenkreten waarom je bekend staat niet meer zullen horen?
"(kucht) Ik probeer m'n stem een beetje te sparen, dus dat geroep laat ik zo veel mogelijk achterwege. Maar er zit nog steeds een behoorlijke dosis duisternis in mij hoor. Ik heb alleen niet zoveel behoefte om dit te uiten."

Je hebt nogal wat problemen met je gehoor. Is dat de reden waarom je minder lawaaierige muziek maakt?
"Ik heb enkel last van mijn oren als ik op tournee ga. Ten tijde van Sugar maakten we eigenlijk belachelijk veel lawaai. Ik hoor nog steeds perfect, maar door ze avonden na elkaar aan enorme volumes bloot te stellen, gaan mijn oren enorm hard suizen. In de studio heb ik daar echter geen last van. Ik hoor stoorgeluidjes in de muziek die niemand anders opvallen. De eigenlijke reden waarom ik in 1998, na The Last Dog and Pony Show, gestopt ben met luide elektrische rock te maken, was dat ik al twintig jaar met hetzelfde bezig was. Ik wilde iets anders doen met mijn leven."

"Toen ik naar New York verhuisde, ontdekte ik de clubmuziek, techno en trance. Daarvoor had ik daar nooit acht op geslagen, maar door die verhuizing werd ik er volledig in ondergedompeld. Ik vond het fascinerend, omdat het zo anders was. Ik wilde er iets mee doen en daardoor heb ik zo'n vijf jaar lang in een trip gezeten waarin ik niet met gitaren bezig was. Pas voor deze nieuwe plaat ben ik opnieuw op gitaar beginnen schrijven. Ik gebruik nog steeds elektronische effecten, maar vooral om de boel te verfraaien."

Je bent blijkbaar nogal verknocht geraakt aan vocodereffecten.
"Iedereen begint daarover, maar ik heb helemaal geen vocoder. Ik moet er blijkbaar dringend een aanschaffen. Ik maak die effecten gewoon met geluidsediting. Ik speel wat met de pitch, delay en allerlei melodielagen en probeer zo om verschillende dimensies en karakters te creëren. Ik ben de enige persoon die zingt op deze plaat en door die effecten lijkt het alsof ik vanuit het perspectief van iemand anders zing."

Over een reünie van Hüsker Dü heb je je in het verleden al verschillende keren negatief uitgelaten, en opnieuw toeren met Sugar is geen goed idee omwille van je oren. Maar welk album zou je kiezen als ze je vragen voor zo'n 'klassiek-album'-optreden?
"Ik zou Workbook kiezen, mijn eerste soloplaat. Dat is een tijdloos album en muzikaal zeer hoogstaand. Niemand had verwacht dat ik zoiets zou uitbrengen, omdat het zo ver verwijderd was van het geluid waarom ik bekend stond. Sugar weer bijeenroepen is trouwens onbegonnen werk. Ik heb net nog met David Barbe getelefoneerd. Hij is manager en heeft z'n eigen opnamestudio. Hij is veel te druk bezig. En Malcolm Travis heeft een gezin. Die paar jaren met Sugar waren zeer fijn en succesvol, maar reünies zijn niks voor mij. Die van de Pixies was natuurlijk een enorm succes, maar verder zie ik er het nut niet van. Dinosaur Jr., Lemonheads en Meat Puppets zijn in dezelfde maand in Washington komen spelen, en ik ken niemand die naar hen is gaan kijken. Zelf ben ik enkel naar Sebadoh geweest. Ik vind het al moeilijk genoeg om de mensen op het heden gefocust te houden, zonder al dat nostalgisch terugblikken."

http://www.kindamuzik.net/interview/bob-mould/re-nies-en-nostalgisch-terugblikken-niks-voor-bob-mould/16730/
Meer Bob Mould op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bob-mould