• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Blue Cheer | What doesn't Kill You

What doesn't Kill You stelt zeker niet teleur.
CD,

Tekst: Jurgen van den Brand

Publicatiedatum: 14 oktober 2007

Na een blik op de labelpagina van Rainman Records is het duidelijk in welk gezelschap Blue Cheer zich tegenwoordig bevindt. Kid Creole staat er, Alvin Lee en ook Berlin (ja, van 'Take My Breath Away'): vergeelde sterren die hun hoogtepunt meer dan 20 jaar geleden hebben gehad. En, eerlijk is eerlijk, zo is het natuurlijk ook met Blue Cheer.

Aan de op blues gebaseerde proto-heavy metal van Vincebus Eruptum (1968) hebben we een heel genre te danken. Dat debuut maakte indruk over heel de wereld, tot aan Japan toe (lees Julian Cope's Japrocksampler er maar op na). In 1968 en 1969 maakt Blue Cheer in totaal vier platen, die nog steeds als blauwdruk voor de heavy metal gelden. Maar die periode vormt tegelijkertijd ook de hoogtijdagen van de band uit San Francisco.

In die zin is het ook moeilijk een nieuwe Blue Cheerplaat te recenseren. Zoals het ook lastig of pijnlijk kan zijn een nieuwe Ozzy- of Rushplaat in hun oeuvre te plaatsen. Technisch wordt het niveau vaak nog wel gehaald, maar de indruk van toen wordt, heel logisch, natuurlijk niet meer geëvenaard.

Maar What doesn't Kill You stelt ook niet teleur en dat is positief. De eerste studioplaat sinds 1991 is misschien iets te glad geproduceerd, maar Dickie Peterson en drummer Paul Whaley (allebei nog van de originele line-up) zijn het maken van groovende bluesjams met psychedelische ondertonen nog niet verleerd. Peterson zingt als een schorre kraai, maar hij heeft nooit anders gedaan.

What doesn't Kill You is een nette plaat die de status van klassieker nooit zal bereiken. Maar de band kan hem wel als katalysator gebruiken om de wereld nog eens rond te touren.

http://www.kindamuzik.net/recensie/blue-cheer/what-doesn-t-kill-you-7606/16105/
Meer Blue Cheer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blue-cheer