• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Benjamin B | Tired of the Moon

Te hard de berg op gedemarreerd.
CD, LVR/Konkurrent

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 28 september 2004

Benjamin B, dat kon nooit wat zijn. Dat was mijn eerste reactie toen ik Instant Art in mijn handen gedrukt kreeg. Alleen dat ironisch lullige hoesje straalde al uit dat het hier om zo'n indierockbandje ging dat uit een soort vermeende intellectuele superioriteit te beroerd was om fatsoenlijk in de maat te spelen.

Nou was dat in de tijd dat nog niet iedereen een cd-brander had en de reden dat ik hem kreeg was om een kopietje te maken. Ik heb er uiteindelijk ook maar een voor mezelf gemaakt. Want bijvoorbeeld dat melancholische 'Not Amused', dat kon zich meten met het beste werk van Eels. Mooi gezongen, strak gespeeld. En die bonus-e.p. Halfway Towards Imperfect, met synthesizerversies van de nummers van de langspeler, die was toch wel erg leuk en verrassend (dit was ook een flinke tijd voor het hele electroclash-gebeuren).

Toen werd het een hele tijd stil. Pas vijf jaar later komt Benjamin B met een nieuwe plaat, getiteld Tired of the Moon. En weer heeft hij een lelijke, ironisch lullige hoes. Maar daar laat ik me niet meer door afschrikken.

De alle kanten op springende psychedelische pop van opener 'Nostalgia' is bijvoorbeeld heerlijk fris en fruitig. 'Only Skin' is een up-temporocker met net onder de oppervlakte een melancholieke laag, net als Crowded House dat zo mooi kon. Ook een stijloefening als 'Charleston Accidental' is pure muzikale Prozac. 'Evergreen' is ook mooi, als ik me tenminste niet suf blijf piekeren over waar ik dat basloopje eerder heb gehoord.

Maar het beste nummer van de plaat is toch 'Schmetterling'. Een ballad op het randje van de kitsch, maar dat is de plek waar alle goede ballads hun thuis hebben. En het inventief primitieve drumwerk werkt net ontregelend genoeg. Om over de solo, of eigenlijk meer break, maar niet te spreken. Grote klasse.

Maar dan, als een wielrenner die te snel tegen een berg opgedemarreerd is, komt Benjamin B na '-3-' ineens geparkeerd te staan. Met name 'The Escape Artist' en 'Things' zijn van een misselijkmakende lamlendigheid. Weg is alle popenergie, alle speelse inventiviteit. 'It-chy' lijkt dan nog even de schop onder de kont die het album nodig heeft, maar ontpopt zich al snel tot een heel standaard rockniemendalletje.

Op achterstand binnen dus, maar toch geprobeerd. En dat is nog altijd beter dan kleurloos meefietsen als een Leipheimer.

http://www.kindamuzik.net/recensie/benjamin-b/tired-of-the-moon/7353/
Meer Benjamin B op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/benjamin-b