• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ben Weaver | The Ax in the Oak

Veranderingsdrift resulteert in wisselvallige plaat.
CD, Glitterhouse/Munich

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 14 augustus 2008

Ben Weaver - prototype Amerikaanse boerenpummel met enkele heel aardige rammelbluesplaatjes op zijn naam - verruilde in 2007 de eenzaamheid van de Amerikaanse bossen voor het drukke en eclectische Berlijn. Naar de heftigheid van de cultuurshock blijft het gissen, maar te oordelen naar het opvallend anders klinkende The Ax in the Oak zal het een stevige zijn geweest.

Op zijn vierde plaat probeert Weaver afstand te nemen van zijn bekende white trash-blues en doet hij hard zijn best om onder de eeuwig over zijn muziek hangende schaduw van Tom Waits uit te komen. Dat lukt niet helemaal, maar dat kan Weaver eigenlijk niet helpen. De overeenkomst qua diepgrommend stemgeluid zal ongeacht zijn muzikale stijl in minimaal twee Waitsreferenties per cd-bespreking resulteren. Reden te meer natuurlijk om het over een andere muzikale boeg te gooien. Weaver doet dat met veel pruttelende elektronica, vreemde samples en toetsen. Het lijkt erop dat hij door zijn Duitse vrienden op een streng dieet van Notwistplaatjes is gezet.

De keuze om de plattelandsblues te verlaten en andere stijlelementen in zijn liedjes in te passen getuigt van lef. Dat lef heeft echter geen onverdeeld goede plaat tot gevolg. The Ax in the Oak is een album dat de wil tot veranderen uitstraalt, maar niet los kan komen van vroeger. Buiten enkele mooie momenten resulteert het in wat stuurloos aandoende muziek die hinkt op twee gedachten. Intrigerend is een speels liedje als 'Pretty Girl', waarin de samensmelting van nieuwe ideeën en oude invalshoeken wel lukt, maar te vaak resulteert zijn veranderingsdrift in richtingloos klinkend gepruttel. Niet voor niets is een van de mooiste liedjes een van de traditioneelste: 'Anything with Words'.

Ondanks het wisselvallige niveau is Weavers lef bewonderswaardig. Hij durft het aan om veilige muzikale paden te verlaten en iets nieuws uit te proberen. Het heeft dan niet een uitzonderlijk goede plaat tot gevolg, maar een keuze om niet in herhaling te vallen wordt te weinig gemaakt. Het is verfrissend om te zien dat Weaver dat in elk geval aandurft.

http://www.kindamuzik.net/recensie/ben-weaver/the-ax-in-the-oak/17301/
Meer Ben Weaver op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ben-weaver