• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ben Weaver | Hollerin’ at a Woodpecker

De blanke blues van trailer trash.
CD, 30/30 Industries/Sonic Rendezvous

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 08 december 2003

Ben Weaver is pas drieëntwintig jaar, maar de jonge troubadour uit Minnesota gromt alsof hij een halve eeuw op een dieet van zware shag en whisky heeft geleefd. In die loodzware stem van Weaver weerklinkt het keiharde arbeidersbestaan, de blanke blues van trailer trash. De geketende geesten van het verleden lijken nooit ver weg. Terwijl de doordringende baritonstem door het stille en het spookachtige gehuil van een ontspoorde mondharmonica of een eenzaam gitaarakkoord wordt vergezeld, weerklinken in de knisperende melancholie van Weavers verhaalsongs de overduidelijke invloedsbronnen van Townes Van Zandt, Merle Haggard en een bluesy Tom Waits ten tijde van Closing Time. Als een moerasdamp stijgt het stemgeluid van een levensmoede Weaver boven het spaarzame gitaargetokkel uit.

De derde langspeler van Ben Weaver, Hollerin’ at a Woodpecker, is het logische vervolg op Weavers debuutplaat, El Camino Blues, en de tweede verzameling van weemoedige en ruige folksongs, Living in the Ground. Op Hollerin’ at a Woodpecker staan prachtige luistersongs met veelzeggende titels, zoals de openingstrack ‘The Ocean Ain’t Blue’, het vierde nummer ‘Pissin’ in the Wind’, Those Semis Sounded Like Thunder ‘ en ‘Don’t Wanna Go Nowhere’. Alleen de vijfde track, ‘Woodpecker Song’, is de enige vreemde eend in de bijt. De tegendraadse samenzang en de meligheid van ‘Woodpecker Song’ had Ben Weaver beter voor het laatst kunnen bewaren of anders helemaal achterwege kunnen laten. De resterende dertien songs zijn stuk voor stuk intrigerend en vinden bij het herluisteren van Hollerin’ at a Woodpecker steeds dieper hun weg.

http://www.kindamuzik.net/recensie/ben-weaver/hollerin-at-a-woodpecker/4751/
Meer Ben Weaver op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ben-weaver