Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Beck heeft een hekel aan twee dingen: voorspelbaarheid en serieusheid. Het is zijn handelsmerk sinds het begin van zijn carrière, en zeker sinds zijn echte doorbraak tien jaar geleden met het briljante album Odelay. Becks muziek is een mix van allerlei stijlen die op het eerste gezicht met elkaar vloeken: folk, hiphop, funk, singer-songwriter, psychedelica, een beetje elektronica en God mag weten wat nog meer. Dat alles wordt gepresenteerd in een bonte entourage, met verkleedpartijen en zelfs poppenspelers op het podium. En voor je het weet vind je juist weer een treurende Beck in zijn eentje met gitaar op het podium. Maar kun je nog verrassen met je negende album?
De grootste troef wat dat betreft is dit keer het hoesontwerp. Het boekje van The Information oogt op het eerste gezicht simpel, maar het geheim zit binnenin: een stickervel met meer dan zestig Beck-plakplaatjes, waarmee de koper zijn eigen hoes kan vormgeven. Dan is er ook nog een dvd’tje met zelf geschoten lo-fi clipjes bij ieder nummer. Niet spectaculair, wel een olijke verzameling hoeden, pruiken, cowboylaarzen en vreemde figuranten (waaronder vriend Devendra Banhart).
De muzikale kaarten liggen eigenlijk sinds jaar en dag al allemaal op tafel. De mix van stijlen, de luie rapachtige zang gecombineerd met gekke samples en opvallende arrangementen. The Information klinkt op het eerste gehoor ongedwongen en speels, maar betere beluistering leidt naar een uitgekiende wirwar van laagjes strijkers, samples, gekke teksten, mondharmonica, klokkenspellen en andere toeters en bellen. Zelfs de Gameboy wordt ingezet. Beck sluit voor dit album weer aan bij producer Nigel Godrich, in de volksmond aangeduid als het zesde lid van Radiohead, maar ook producer van Becks Mutations (1998) en zijn introverte album Sea Change (2002).
Daarmee is direct het sterke punt van The Information genoemd: puur vakmanschap in de studio. De vele laagjes leiden allerminst tot een overgeproduceerde plaat. De liedjes hebben stuk voor stuk een lome, haast melancholische sfeer. Nummers als ‘Nausea’ en 'Think I'm in Love' zijn toegankelijk en onmiskenbaar Beck. Maar waar de productie juist subtieler is dan die van voorganger Guero, had die plaat weer een veel puntiger en meer pakkend karakter. Het tempo is hier relatief laag, en weinig refreintjes zijn voltreffers. Zo is er altijd wat te zeuren. Het ideale midden blijft nog altijd Odelay, de plaat die Beck ook nu niet weet te overtreffen. The Information is intussen een degelijke nieuwe plaat, zeker geen verrassende.
http://www.kindamuzik.net/recensie/beck/the-information/14035/
Meer Beck op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beck
Deel dit artikel: