http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Beck

Geen zondagochtendconcert.
08 september 2014, HMH, Amsterdam

Tekst: Eileen Bosman

Publicatiedatum: 11 september 2014

'Is het glas halfleeg of halfvol?' Hoewel de eerste variant - halfleeg in plaats van halfvol - duidt op pessimisme, ontkom je er niet aan te constateren dat de zaal van de HMH vanavond halfleeg is. Op het programma staat een oude rot in het vak, Beck. Met twaalf studioalbums op zijn naam, een uitgave volledig op bladmuziek en enkele wereldwijde hits, is het logisch dat hij gestrikt wordt door een groot podium als de HMH. Dat het publiek hem liever in een intiemere setting ziet als Paradiso, blijkt uit de geringe opkomst en de verdeelde meningen van de aanwezigen.

Zijn laatste plaat, Morning Phase, is een fijne om mee wakker te worden, maar of hij ook geschikt is voor een concert? Dat valt te bezien. Echter, wanneer de relatief kleine Beck opkomt met de track 'Devils Haircut' van zijn album Odelay uit 1996 en vervolgt met het nog oudere 'Loser' van Mellow Gold (1994) wordt al snel duidelijk dat meneer niet van plan is een huiskamerconcert te geven. Beck hoort wel degelijk thuis op een groot podium. En klein of niet, hij neemt zijn plek in, bakent hem af en bewaakt zijn territorium als een waar alfamannetje.

Na het zoveelste nummer uit de jaren negentig ('The New Pollution') rijst het vermoeden dat Beck bezig is met een greatest hits-show. Dat gevoel drukt hij na enige tijd de kop in wanneer hij aankondigt dat hij deze show wat langer mag spelen, zodat hij dus wat meer kan horen van het album Morning Phase. Tot verrassend groot genoegen van het publiek, dat blijkbaar zit te wachten op wat rustgevende deuntjes. Je kunt het de aanwezigen ook niet kwalijk nemen: voor de gemiddelde Beck-bezoeker is een concert op maandagavond al rock-'n-roll genoeg.

Beck is een ware entertainer en weet de onderdelen van zijn show, ondanks de grote muzikale verschillen tussen de eerder genoemde hits en zijn laatste werk, wonderbaarlijk goed aan elkaar te lijmen. Door kleine muzikale overgangen met een knipoog naar andere artiesten kan de alerte bezoeker heel wat grappen meekrijgen. Ook houdt hij de vaart er goed in, hij begint een track met een citaat uit Aaliyahs 'Try Again' ("It's been a long time, I should've left you") en hint naar de vele delen uit R Kelly's serie Trapped in the Closet. Na een rits nummers van zijn laatste zondagochtendplaat weet hij te voorkomen dat de zaal indut door het tempo weer op te pakken met 'Girl' en 'Novacane'. Dit zet hij door tot het einde van de show. En hoewel de band ondertussen al een kleine pauze heeft gehad en iedereen wel weet dat deze uitgebreide toegift waarschijnlijk de laatste is, hoop je toch dat de band nog voor een derde ronde terugkomt. Helaas. De lichten van de kille concertzaal gaan aan en beveiliging verzoekt iedereen de zaal te verlaten.

Foto van Daniel Patlán genomen bij het Coachella Valley Music and Arts Festival in april 2014 (CC BY-NC-ND 2.0)