• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Beck | Guero

Perfecte synthese van dozijn jaren vakmanschap, maar nièt het definitieve meesterwerk.
CD, Interscope/Universal

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 31 maart 2005

Er is een tijd geweest dat het bij elke nieuwe Beck-plaat (O-de-laaay!) decadentie troef was ten huize (dc). Champagnekurken die door de lucht vlogen, lepels kaviaar die als honing door de keel stroomden en aan elke vinger een gewillige griet die de release spectaculair de nodige luister bijzette. Die zogenaamde ‘sexxlaws’ konden ons immers aan de reet roesten!
Maar net als onze blanke funk soul brother zelve zijn we met het verstrijken der jaren een stuk gematigder geworden. Het is niet voor niets dat het erg weemoedige Sea Change zich vier jaar geleden opwierp als het gedroomde anti-depressivum. Op het gloednieuwe Guero smeedt Beck het beste van die twee werelden (weliswaar met de nodige accolades) aan elkaar en brengt hij een synthese van een dozijn jaren vakmanschap.

De artistieke veelvraat heeft, kortom, een plaats gevonden voor zijn talloze mood swings en catalogeert ze voor het eerst netjes naast elkaar, in plaats van ze nonchalant (Midnite Vultures) op elkaar te storten. Bovendien vroeg en kréég Beck opnieuw de medewerking van onder meer de Dust Brothers, Roger Joseph Manning Jr en Money Mark, zowat het complete team (plus producer Tony Hoffer) dat medebepalend was voor het gigantische succes van Odelay.

Rock, pop, folk, country, hiphop, Latin, rhythm & blues, breakbeats: de afgelopen jaren zijn er weinig artiesten opgestaan die zoveel genres en stijlen tot een eigen handelsmerk wisten te kneden. Het polyvalente en ambigue profiel dat Beck sinds zijn wereldwijde doorbraak creëerde, leverde hem echter evengoed de hoon op van muzikale puristen met een manke visie. Dat een avonturier als Beck zich – zoals vele andere muzikanten – echter zal vastrijden op een betonnen muur van een afgebakend territorium, lijkt ons erg onwaarschijnlijk.

De eerste vier nummers van Guero zijn meteen regelrechte voltreffers, al kostte het ons aanvankelijk heel wat moeite om het verderlichte, maar bijzonder groovende, ‘E-Pro’ tegen de borstkas te drukken. ‘Que Onda Gero’ refereert aan de allesbehalve florissante ghetto’s die de puberende Beck omsingelden in East L.A., maar levert hem wel een dijk van een song op. De mariachi’s maken het geheel natuurlijk heel erg Latin, maar o zo aanstekelijk. Even exotisch, zij het iets meer laidback, is ‘Missing’, voorzien van een partij hemelse strijkers (gearrangeerd door David Campbell, de vader van Beck) en een gitzwarte tekst die alweer gestalte heeft aan de contrastrijke persoonlijkheid van de artiest. Ook elders blijft de teneur overwegend somber en valt er hier en daar zelfs een lijk uit de kast (zoals in het met Eels verwante ‘Farewell Ride’). Haaks daar tegenover staat dan weer de lekker weghappende folkrock van ‘Girl’, waarmee Beck qua hoogtepunten vier op vier scoort. Een gemiddelde om U tegen te zeggen, al wekken we erna het jammerlijke vermoeden dat de eclectische guero (slang voor white boy) zich bij de start wat vergaloppeerd heeft.

Het gefröbel en gescratch op ‘Hell Yes’ klinkt op het eerste gehoor leuk en verfrissend (mondharmonica incluis), maar we leven in 2005 en Odelay ligt nagenoeg tien jaar achter ons. Eenzelfde conclusie voor het slome ‘Earthquake Weather’ (met Smokey Hormel op gitaar, bekend van Tom Waits), dat de schwung van ‘Tropicalia’ (uit Mutations) nastreeft, maar het er nooit bij haalt. ‘Go It Alone’ is enkel en alleen opmerkelijk vanwege de aanwezigheid van Jack White en slotnummer ‘Emergency Song’ – niet meer dan een makke herhalingsoefening – klokt geen seconde te vroeg af.

Het gezaghebbende Rolling Stone omschreef Guero vorige week nog als Beck’s "best work in years", wat ons eerder overdreven dan realistisch lijkt. Absolute meesterwerken blijven tot nader order wel degelijk Odelay en Sea Change, al zal Guero de komende maanden ongetwijfeld nog hoogdagen beleven als soundtrack bij (hopelijk) talloze tropische nachten. Wie bestelt de champagne? De grieten brengen we immers zelf mee.

http://www.kindamuzik.net/recensie/beck/guero/9003/
Meer Beck op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beck