Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vanzelfsprekend verwacht je bij een apocalyptische albumtitel als Ballads for the Heathens or Dying geen zomerse refreintjes en songteksten over bikinimeisjes. Vanaf de eerste tonen valt er een diepere duisternis over de muziek. Gastheer Bart van der Lee croont zijn postmoderne moordballades als een profeet wiens laatste uur heeft geslagen. Alles lijkt erop te wijzen dat het menens is.
Opvallend detail is nochtans dat de Snowstar-singer-songwriter uit Utrecht op de hoes van zijn tweede cd staat afgebeeld als een zondaar die in het hellevuur in lichterlaaie staat. Die dubbele moraal tref je in extreme mate bij vleermuisrocker Nick Cave. Zonder dat de naam is genoemd, spookt de invloed van laatstgenoemde door de muziek, bijvoorbeeld de dreigende melodieën en godvrezende songteksten. In het door een saxofoon aangewakkerde 'The Woods upon a Hill' hoor je ook wel iets van Tom Waits, maar echt heel gek wordt het nooit.
In alle intimiteit lijkt Van der Lee groots uit te pakken met band. Toch blijft hij in zijn rol van bescheiden man met gitaar. Daarnaast weet hij die donkere romantiek dusdanig vorm te geven dat het onder je huid kruipt. En welk meisje valt nu niet voor een zwoele stem die zegt zijn armen als een kasteel, als een fort om haar te willen slaan?
Maar meisjes wees voorzichtig: niet zelden loopt het slecht af met zijn geliefdes.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bart-van-der-lee/ballads-for-the-heathens-or-dying/24253/
Meer Bart van der Lee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bart-van-der-lee
Deel dit artikel: