• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Het wordt spontaan herfst met Bart van der Lee

Een albumtitel als Ballads for the Heathens of Dying belooft geen zomerbriesje. Zijn songs zijn diep en donker. Maar singer-songwriter Bart van der Lee uit Utrecht vindt zichzelf toch best een vrolijke jongen.

Tekst: Maurice Dielemans

Beeld: Dennis Wisse

Publicatiedatum: 09 oktober 2013

In 2012 doet Bart van der Lee mee aan het tv-programma De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Douwe Bob gaat er uiteindelijk met de felbegeerde titel vandoor. "Zelf heb ik geen tv in huis. Toen ik eenmaal auditie ging doen, dacht ik bij Giel Beelen alleen aan radio. Dat het op tv zou worden uitgezonden, wist ik niet. Even heb ik nog overwogen om terug te krabbelen. Uiteindelijk besloot ik toch maar om mee te doen. Het is vooral verbazingwekkend hoeveel mensen je gezicht onthouden. Ze kennen mij als Bart van der Lee van De Beste Singer-Songwriter van Nederland, terwijl ik natuurlijk al een paar jaar aan de weg timmer. Later ben ook nog gebeld door The Voice of Holland. Daar heb ik voor bedankt. Het gaat bij dat soort programma's meer om de populariteit dan om muziek."

Op de nieuwe cd, Ballads for the Heathens of Dying, maakt het beeld van een man met zijn gitaar plaats voor een band, inclusief saxofoon. "Ik heb verder geen muzikale opleiding. Voor mij is het maken van een plaat een leerweg. Na mijn vorige album heb ik goed nadacht over hoe ik verder wil groeien en welke kant ik op wil. Singer-songwriter wil bijna niemand niet meer zijn. Dat is inmiddels een uitgemolken term. Ik schrijf in mijn eentje, omdat ik dan zeker weet dat de songs ook sterk blijven staan als ik alleen speel. Het is een bewuste keuze om niet weer hetzelfde album te maken. De afgelopen drie jaar ben ik op zoek gegaan naar een manier hoe ik mijn muziek kan verbreden. Op mijn nieuwe plaat werk ik samen met Stefan Breuer (van The Subhuman en I Am Oak). Samen hebben we naar de juiste instrumenten en mensen gezocht. Zo is er uiteindelijk een band ontstaan."

Drie jaar is er gewacht op een opvolger van het debuut. Een lange tijd. "Ik zou niet willen zeggen dat ik een perfectionist ben, maar ik weet wel heel goed wat ik wil. Na mij vorige album had ik vier A4-tjes volgeschreven met punten waar een album aan moest voldoen. Daarna ben ik een jaar lang dichtgeklapt. Er kwam een tijd lang niets uit mijn vingers. Ik ben gewoon geen snelle schrijver. De nummers staan er nu precies op zoals ik had verwacht. Misschien nog wel beter. Ik ben erg blij met hoe de plaat als geheel klinkt."

10 oktober speelt Bart van der Lee in Tivoli Oudegracht, het poppodium van zijn thuisstad Utrecht. Voor het eerst sinds zes jaar speelt hij weer met een band. "Hoe het is om niet alleen te spelen, moet ik opnieuw gaan ondervinden. Ik was op een gegeven moment het geregel zat, dus ben ik alleen verder gegaan. Dat men dat singer-songwriter noemt, daar kwam ik toen pas achter." Net als zijn eerste verschijnt de opvolger ook na de zomer. Bij het luisteren, vallen de herfstbladeren spontaan van de bomen. "Waar die fascinatie voor die duistere muziek vandaan komt, weet ik niet precies. Het trekt mij gewoon niet om vrolijke nummers te maken. Muziek is een uitlaatklep. Het is manier om dingen die ik meemaak of zie te verwerken. Mensen vinden er vaak hoop, herkenning of troost in. Dat vind ik een mooi iets."

Religie is een terugkerend thema. Daarmee zou je Bart van der Lee kunnen scharen onder artiesten als Nick Cave en Woven Hand. "Toen ik 13 jaar was, kwam ik naar Nederland. Ik luisterde voor het eerst in mijn leven naar Sky Radio. Dat vond ik toen helemaal geweldig. Een echte verademing. Door mijn christelijke opvoeding kende ik alleen de muziek uit de kerk. Het kost veel tijd om uit die evangelische opvoeding te groeien. In muziek gaat het over alle geloven. Niet vanuit betweterigheid, maar gewoon hoe ik er nu naar kijk. Er staat ook een liedje op mijn album dat ik voor gesluierde vrouwen heb geschreven, 'Lament' geheten."

Nu Bart van der Lee een kind heeft, is de drang om veel te reizen een stuk minder dan in het verleden. "Ik heb in de Filipijnen, Thailand en Kenia geleefd. Nu woon ik dus in Utrecht, in de stad. De natuur en een nomadisch bestaan blijven lonken. Nu ik een kind heb, zal ik niet zo snel weer verhuizen. Voor het eerst in mijn leven heb ik rust in mijn kop."

Bart van der Lee vertelt over zijn tijd als illustrator. In de kunst is het de gewoonste zaak van de wereld om een schilderij in een galerie te hangen. Met muziek is dat anders. "Het is altijd spannend hoe men je album ontvangt. Je werkt er soms jaren aan. Het is een intiem proces. Ik vind het altijd frappant dat iedereen iets mag zeggen over je muziek. Het is een eer en sommigen omschrijven de muziek beter dan ik eigenlijk zelf zou kunnen doen. Toch voelt het vreemd."

Op 10 oktober is de CD-presentatie van Bart van der Lee's Ballads for the Heathens of Dying in Tivoli Oudegracht, Utrecht.

http://www.kindamuzik.net/interview/bart-van-der-lee/het-wordt-spontaan-herfst-door-bart-van-der-lee/24355/
Meer Bart van der Lee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bart-van-der-lee