Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Niks nieuws onder zon op de nieuwe Baby Woodrose. Maar goed, Lorenzo Woodrose en zijn band waren toch al nooit een toonbeeld van vooruitstrevendheid. Ook op Love Comes Down werpen de Deense neo-hippies zich weer op hun favoriete onderwerpen ‘vrije liefde’ en ‘geestverruimende drugs’ met een enthousiasme alsof het 1969 is. Nieuwe inzichten levert dat dus niet op, wel weer veertien nummers van angstig hoog niveau.
Love Comes Down is vergeleken met Blows Your Mind en Money for Soul productioneel een stuk rijker, wat de vloeistofdiaslijpers ten goede komt. Diep in het doorgetripte Hells Angels-lichaam van Lorenzo Woodrose zit een gevoelige ziel en gedrenkt in koortjes en een kathedraal aan vintage orgelklanken bloeit die helemaal op.
De andere helft van de plaat worden de fuzzpedalen helemaal ingetrapt en de handen blauw geklapt. Want ook de rockers zijn weer allemaal twee minuten en een beetje staccato riffende perfectie. Af en toe lijkt het nog steeds een beetje op Monster Magnet, maar een tweede ‘Volcano’ staat er gelukkig niet op. Komt bij dat Dave Wyndorf al jaren niets meer heeft afgeleverd dat kan wedijveren met ‘Kitty Galore’, ‘Chemical Buzz’ of ‘Born to Lose’.
Het lijkt allemaal zo simpel: je vorige plaat was erg goed, dus je begint gewoon waar je gebleven bent en je perfectioneert dat geluid. Maar het lukt bijna niemand. Behalve dus dat stel nostalgici uit Kopenhagen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/baby-woodrose/love-comes-down/14169/
Meer Baby Woodrose op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/baby-woodrose
Deel dit artikel: