Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Karl Bauer (alias Axolotl) is een rijzende, felschijnende ster aan het immer uitdijende drone firmament. Werkend vanuit Californië laat hij de zon en de Californische natuur als inspiratiebron werken en dat is te horen op Chemical Theatre dat uitkomt op het Belgische Gipsy Sphinx label. Een nieuw label dat overigens eerder dit jaar al indruk maakte met Nordic Visions van The Vanishing Voice.
Chemical Theatre bevat twee nummers van rond de tien minuten. Het titelnummer is van die twee het meest sprekende. Drones die als kwikzilver langs je verbeelding stromen, fantasieën over wilde beekjes die zich langs een groene helling naar beneden storten. Fennesz kampeert er ook ergens. Het zijn drones die bruisen van levendigheid, geen moment perfect zijn en dat is tegelijk de charme, elke seconde biedt een ander uitzicht.
‘Illiaster’, het tweede nummer is een stuk trager, alsof het zich voor altijd onder je schedel wil nestelen. Fonkelende loops die zich keer op keer herhalen, als een soort schone versie van William Basinski’s Disintegration Loops. Sereen en tegen de tijd dat er tien minuten verstreken zijn, ben je betoverd of op zijn minst gefascineerd door Axolotls werkwijze en de uitkomsten ervan. Later dit jaar volgt een volwaardig album, iets om naar uit te kijken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/axolotl/chemical-theatre/13547/
Meer Axolotl op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/axolotl
Deel dit artikel: