• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Axolotl: een nieuw nu

In Californië, aan de andere kant van het hippe epicentrum dat New York is, werkt Karl Bauer (alias Axolotl) in alle rust aan zijn surrealistische soundscapes. Muzikaal gezien een rustgevende oase temidden van alle Wolf Eyes en Sightings maar net als hen altijd strevend naar een nieuw Nu, een nieuw beginpunt waarin oude normen en waarden nauwelijks meer gelden.

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 23 juli 2006

“Ik verbaas me er telkens weer over hoeveel prachtige muziek er overal gemaakt wordt. Van Finland tot België en van Leeds tot Lissabon. Ik denk wel dat er veel te veel muziek uitgebracht wordt en het steeds moeilijker wordt om overal doorheen te waden. Toch komt het goede gedeelte altijd wel bovendrijven.” Aldus Karl Bauer, geestelijk en artistiek leider van het ongrijpbare Axolotl. Met een eigengereide mix van avantgarde geluidskunsten en bruisende soundscapes, die het midden houden tussen Fennesz’ onderwaterglitch, de buitenaardse ambient van Gas en de spirituele trips van Terry Riley, schaart hij zich in het rijtje experimentele talenten dat steeds diepere impact heeft op het experimentele hoekje van de muziekwereld. De vraag of er teveel is en of het snoepgoed nog wel van het afval is te onderscheiden is een relevante, maar hangt grotendeels af van eigen toewijding. Een stevige interesse leidt vanzelf tot meer dan gemiddelde kennis van zaken. “Ik denk wel bewust na over het overspoelen van de markt,” zegt Bauer over zijn eigen afwegingen. “Er komt binnenkort een zootje Axolotl-albums uit en ik vind dat best vreemd. Het is een direct gevolg van vertragingen; elk album komt op een ander label uit en die vertragingen worden onderling niet afgestemd. Het is in ieder geval niet mijn bedoeling dat er zoveel Axolotl-dingen in één keer verschijnen.”

Doe het lekker zelf
Al die doe-het-zelflabels weten precies wat er gaande is en hebben inmiddels een hecht netwerk opgebouwd en de vele verschillende artiesten zijn nooit te beroerd om een opnamesessie beschikbaar te stellen. Die wordt dan vervolgens op een mooi schijfje met vaak unieke hoezen geperst. Het is een gevolg van de cyberwereld, en de bindende factor die muziek in zich heeft leeft op als nooit tevoren. “In Europa heb ik zoveel geweldige mensen ontmoet die cdr- en cassettelabels runnen en allemaal vragen ze of ze iets van me mogen uitbrengen”, vertelt Bauer. “Ik heb simpelweg niet zoveel muziek die ik het waard vind om uit te brengen om aan al die vragen te voldoen. Ik maak elke dag muziek, vaak uren per dag maar slechts een klein gedeelte daarvan vind ik de moeite van het uitbrengen waard. Ik ben daar zelf erg kritisch in.”

Vallen en opstaan
Dat hij kritisch is laat hij nog eens blijken als hij zijn ongenoegen uit over zijn eerste concert ooit op Nederlandse bodem, 29 april jongstleden in het Rotterdamse Worm. Volgens Bauer een kwestie van slechte apparatuur en een verlate etenstijd. Wormprogrammeur Sascha Roth kan zich de frustratie wat betreft het te laat arriveren van het eten best voorstellen maar is minder meegaand als het gaat om de apparatuur en de korte speeltijd (een kwartier) van Axolotl. “Als professioneel artiest hoor je er het beste van te maken,” laat hij telefonisch weten. “Wij hebben nog geen geld om een stel Fender Twins aan te schaffen, maar de apparatuur die we nu hebben is echt niet belabberd.” Een ongelukkige samenloop van omstandigheden…het gebeurt in een wereld waarin niet alles zo strak is geregeld als in de luxe surrealiteit van mainstreamartiesten. Opstaan en weer doorgaan, immer wieder.

De viool is dood, leve de viool
Bauer is van oorsprong een klassiek geschoold violist. Vanaf zijn vierde bespeelt hij het instrument en nog steeds gebruikt hij het als een voorname geluidsbron in die abstracte en fascinerende geluidssoep die zijn albums siert. Al is dat in een iets andere vorm als hij ooit geleerd heeft, geeft hij ook zelf toe. “Rond mijn zestiende ben ik gestopt met de klassieke lessen en sindsdien heb ik alles wat ik daar leerde overboord gezet,” vertelt hij. “Alleen mijn intuïtie en goede oren heb ik eraan overgehouden. De viool raakte op een zijspoor toen ik naar de middelbare school ging. Toen waren skateboarden, Black Flag, Dinosaur Jr. en Sonic Youth veel belangrijker. De viool kwam in 2002 pas weer in beeld toen ik begon met het uitlijnen van het Axolotl-geluid.”

Clowns
In 1997 vertrekt Bauer naar New York om daar naar college te gaan. Hij ontmoet er een hoop nieuwe vrienden, allemaal marge-slopers die we nu terugzien in bands als Sightings, Double Leopards, Black Dice en, zijn grootste vrienden, Mouthus. “Ik heb die clowns (Mouthus-drummer Nate Nelson en Mouthus-gitarist Brian Sullivan – JH) aan elkaar voorgesteld,” lacht hij. “We hebben samen een hoop muziek gemaakt, misschien dat we dat ooit nog eens gaan uitbrengen. De eerste keer dat die twee samenspeelden was samen met mij. Ik heb dat zelfs nog op band, en het is geweldig!”

Bauer verhuist na een brand in zijn New Yorkse loft naar Californië, waar experimentele muziek een hele andere plaats inneemt dan in New York. “Het verschil is echt heel groot,” bevestigt Bauer. “In New York zijn zelfs de meest experimentele dingen ‘hip’. Dat een band als Gang Gang Dance nog voordat ze één album uit hebben verschijnt in een publicatie als Art Forum is ongekend. Daar komt bij dat New York cultureel enorm gevarieerd is en er een markt is voor vrijwel alle kunstvormen. Californië is qua landschap dan weer erg inspirerend. Je staat er los van veel trendy invloeden. Als er hier al een scene is, is het vooral om sociale redenen. Er zijn zat noemenswaardige experimentele artiesten hier; The Skaters, Yellow Swans, Jewelled Antler en Rubber-O-Cement bijvoorbeeld, maar er is haast geen publiek voor.”
“Het is altijd weer een genot om naar Californië terug te keren, hier vind je echt de rust om constant met muziek bezig te zijn. Al wees mijn recente tour door Europa mij er toch weer op dat het superinspirerend is om vaak op te treden en optredens van andere artiesten te zien. Dat is dan weer een groot voordeel van New York.”

Experiment = realiteit
De Californische rust, de ruimtelijkheid en zelfs de zon hoor je ruimschoots terug in Axolotls muziek. Dit jaar verschenen er twee releases, de Chemical Theatre ep op het Belgische undergroundlabel Gipsy Spinx en een split-lp met Californische collega’s en meestermagiërs The Skaters. Een tweede, Telesma, ligt ook klaar, de vertragingen maar even vergetend. Alledrie zijn het oefeningen in vrijvloeiende schoonheid. De titel, Chemical Theatre, kan worden geïnterpreteerd als een ontsnapping aan de realiteit, iets waaraan de muziek dan weer bijdraagt. Bauer weerlegt dat echter snel; zijn motivatie is een stuk minder dromerig. “Chemical Theatre is de titel van een boek van Charles Nicholl waarin hij op zoek gaat naar scheikundige symboliek in het werk van Shakespeare. Scheikunde interesseert me mateloos en ik gebruik het vaak als een metafoor als ik muziek maak. In werkelijkheid probeer ik de realiteit juist dichterbij mijn muziek te brengen door het experimenteren een onderdeel van die realiteit te maken.”

http://www.kindamuzik.net/interview/axolotl/axolotl-een-nieuw-nu/13471/
Meer Axolotl op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/axolotl