http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Ash | Twilight of the Innocents

Het begin van het eind der tijden voor het albumconcept?
CD, Infectious/Warner

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 23 juli 2007

Opvallend: Twilight of the Innocents is wat de bandleden betreft de laatste reguliere plaat van Ash. En nee, er is in de studio geen bom gebarsten. De Noord-Ieren hebben het vernieuwende besluit genomen vanaf nu enkel nog singles uit te gaan brengen. Zouden ze hiermee dan willen erkennen dat ze beter zijn met knallende singles dan met het complexe proces van albums schrijven?

Radiovriendelijke singles schrijven is aan Ash namelijk wel toevertrouwd. Daarentegen bleken hun albums vaak toch tamelijk wisselvallig zijn. Twilight of the Innocents klinkt echter als een goed uitgekiende eenheid. Ash zet deels weer in op vlammende rocksongs als ‘I Started A Fire’. Maar ook met de fijne mid-tempo single ‘Polaris’ scoren ze weer een ruime voldoende.

Tussen al het nieuwerwetse Britse gitaarbandjesspul laat Ash zich dus niet onvermeld. Eén ader moet de band nu echter laten: gitariste annex bloedmooie blikvanger Charlotte Hatherley is tegenwoordig op het solopad. Zanger Tim Wheeler, bassist Mark Hamilton en drummer Rick McMurray blijven gedrieën over. En laat dat nou exact de originele bezetting zijn.

Het afscheid op plaatformaat doen ze in elk geval meer dan waardig. Wheelers hooks zijn traditioneel goed, en dat levert op zijn minst een aantal potentiële hitjes op. Toch bevat de plaat ook enkele mindere nummers. Het wat eenvormige ‘End of the World’ ligt bijvoorbeeld toch echt nét een stukje onder het normale Ash-niveau.

De heren hebben dus wel degelijk een goed punt nu ze de focus meer gaan leggen op het digitaal uitbrengen van hun singles. Die bevatten immers net zoals ‘I Started A Fire’ nog altijd het benodigde heilige en melodieuze vuur. Blijft dat vuurtje lopen, dan gaat het albumconcept wellicht langzaam maar zeker het eind der tijden naderen en eindigt het imperium van de cd in – juist – as.