http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Arno | Brssld
Ouwe rocker in hart en nieren.
CD, Naïve/Pias
Tekst: Liesbeth Gijsel
Publicatiedatum: 17 april 2010
Noem één cliché van de rock-'n-roll en Arno belichaamt het: drank, sigaretten, vrouwen die niet blijven, nachtelijke escapades. Maar op zijn zestigste kan Arno Hintjens vooral nog steeds verdomd goeie en eigentijdse muziek maken.
Arno's jongste ei heet Brssld. Inspiratie voor de nummers zocht hij - je raadt het al - in de Belgische hoofdstad. Gevolg: een erg eclectisch album waarin blues, rock, beats en invloeden uit Arabische of Aziatische muziek over elkaar heen buitelen. In 'Brussels' trommelt Arno zelfs een Arabische zangeres op om de intro te verzorgen. Zelf houdt hij het bij Engels en Frans - aan Nederlands waagt de aangespoelde Oostendenaar zich nog steeds niet.
Nu eens trekt hij alle rockregisters open, zoals in 'Black Dog Day', dan weer krijg je een intiem liedje als 'Quelqu'un A Touché Ma Femme', met een muziekdoosjesmelodietje dat er af en toe tussendoor trippelt. Wat verderop speelt een kermisorgel de hoofdrol. "Ik leef in een straat waar Frans, Engels, Arabisch, Nederlands, Turks, Pools, ... worden gesproken. Ik word beïnvloed door al die culturen. Dit is het Europa van vandaag", zegt de man zelf.
Toch heeft Brssld wel degelijk een verenigende factor, en dat is Arno zelf. Zijn ruwe, doorleefde stem herken je uit de duizend. Ook de 'vuile rock' van de tijden van TC Matic zit er nog steeds in. Zelfs Bob Marleys klassieker 'Get Up Stand Up' zet hij naar zijn hand, en verweeft hij met een stukje Chopin. Overigens: het is pianist Serge Feys die het geheel afmaakt, met subtiele melodieën.
Melodieus zingen zal Arno wel nooit meer leren. Maar dat hoeft ook niet. Zijn teksten zijn om duimen en vingers bij af te likken. Over vrouwen, vreemdelingen en nachtbrakers. Troosteloos ("Mais elle se sent vide / Comme un condom de vieux pépé" in 'Quelqu'un A Touché Ma Femme'), surrealistisch ("Elle s'appelle Marguerite / C'est une femme pas une pipe" in 'Elle Pense Quand Elle Danse'), of gewoon geil ("Et les femmes, elles pensent / Chez les mecs, ça monte" in 'Ça Monte'). Arno is zo stilaan een icoon in de Belgische rockgeschiedenis, en dit album doet nog een schepje bovenop die status.
http://www.kindamuzik.net/recensie/arno/brssld/20054/
Meer Arno op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arno
Deel dit artikel: