http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Arno
De chroniqueur schrijft door.
12 juni 2010, De Oosterpoort, Groningen
Tekst: André Rozendaal
Publicatiedatum: 13 juni 2010
Toen Arno Hintjens in 1978 na een reis door Amerika terugkeerde in België, wist hij het zeker. Hij moest Europese muziek gaan maken, want wie maakt Amerikaanse muziek nou beter dan de Amerikanen zelf? Onbegonnen werk. Met TC Matic schreef hij zijn eerste belangrijke hoofdstuk als Europese muziekchroniqueur. Op zijn meest recente plaat Brussld vervult hij die rol nog steeds met verve.
Hoewel ruim dertig jaar rock-'n-roll van zijn gezicht zijn af te lezen, is op het podium het laatste hoofdstuk nog lang niet geschreven. Bijna twee uur lang geeft Arno een enerverend en zeer afwisselend optreden, waarvan de hinkstapsprongen tussen postpunk, Franse chansons, Arabische muziek en havenkroegliederen de smeerolie is.
Of hij nu met zijn karakteristieke theatrale bewegingen een rocknummer aanjaagt, of gezeten op een houten stoel een balad voor het voetlicht brengt, de gemene deler blijft zijn van alcohol en tabak doordrenkte raspstem. Die op momenten door merg en been gaat. Zoals in een van de meest intense nummers van Brussld, 'Elle Pense Quand Elle Danse', dat door een prachtige instrumentale opbouw van een muzikale meerwaarde wordt voorzien.
Ook de covers mogen er meer dan zijn. 'Voir un Ami Pleurer' van Jacques Brel wordt nog een keer voor publiek gerepeteerd, met het oog op een op stapel staand concert in Londen. Met zo'n gepassioneerde uitvoering zal deze daar met gemak overeind blijven, net als Bob Marley's 'Get Up, Stand Up'.
Maar het is niet alleen Arno zelf die de muzikale aandacht opeist. In de meer uptempo nummers toont de band tevens zijn kwaliteit. Serge Feys, die in TC Matic de toetsen al beroerde, laat in 'God Save the Kiss' moeiteloos Arabische en wavetonen naast elkaar bestaan. Achtergrondzangeres Sabrine el Koulali onderstreept het multiculturele karakter van de band met prachtige vocale uithalen. Als geheel overtuigen ze met krachtige uitvoeringen van de TC Matic-songs 'Oh La La La' en 'Ha Ha'.
Toch kun je je afvragen hoe goed het optreden zou zijn als de Arabische klanken niet uit een doosje kwamen, maar uit echte instrumenten. En wat strijkers en blazers voor meerwaarde zouden geven. Daarnaast is de lichtshow wat eenvormig met soms te veel flikkerlicht en weinig afwisseling in kleur.
Het deert de veertigers en vijftigers die hun stoelen tijdens dit zitconcert verlaten, allerminst. Ze zetten het vlakbij het podium op een dansen, sommigen tot vermaak van hun meegebrachte kinderen. Maar als bij het horen van de eerste klanken van 'Putain Putain' het oude wavehart sneller gaat kloppen, houdt niets ze tegen. Zelfs niet bijna drie decennia nadien.
Foto's door Gerrie van Barneveld.
http://www.kindamuzik.net/live/arno/arno-4957/20311/
Meer Arno op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arno
Deel dit artikel: