• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Arctic Monkeys | Favourite Worst Nightmare

Nette opvolger van niet te evenaren debuut
CD, Domino/Munich

Tekst: Jurgen van den Brand

Publicatiedatum: 18 april 2007

Ja, wat moet een band die met het debuut alle records heeft gebroken? Stoppen op het hoogtepunt dan maar? Nou, dat lijkt wat te vroeg voor de vier bandleden van Arctic Monkeys die allemaal midden jaren tachtig geboren zijn en dus net de 20 over zijn.

Een jaar en drie maanden na het verschijnen van Whatever You Say I am, That’s What I’m Not ligt nu al Favourite Worst Nightmare in de winkel. Bij beluistering zijn alle uitzonderlijke kwaliteiten van de eerste plaat nog volop aanwezig: de aanstekelijke melodieën, de kleine verhalen over het dagelijks leven en de dominantie van de puntige gitaarriffs.

Nieuw is de verbeterde productie door James Ford van Simian Mobile Disco. De rauwheid van het debuut is daardoor wat verdwenen en dat is jammer, omdat dat bijdroeg aan het beeld van de straatschoffies uit Sheffield die eigenlijk bij toeval een wereldplaat maakten. Ook aan de stem van frontman en songschrijver Alex zijn standaard effecten toegevoegd.

De teksten klinken soms wat gezocht en minder natuurlijk dan op het debuut. Turner lijkt logischerwijs zijn naïviteit te zijn verloren: iedereen moet binnen een maand deze nummers kunnen meebrullen. En dat geldt eigenlijk voor de hele plaat. Het is een zelfbewust album geworden en op sommige momenten staat dat het echte yes!-gevoel in de weg.

Hiermee sluit Arctic Monkeys zich aan bij de reeks Britse bands (Bloc Party, Kaiser Chiefs, Maxïmo Park om er maar enkelen te noemen) die afgelopen maanden hun belangrijke tweede uitbrachten. Stuk voor stuk ambachtelijk uitstekende platen, maar de intuïtieve benadering van het debuut voor zowel muzikant en luisteraar wordt bij tijd en wijle node gemist.

http://www.kindamuzik.net/recensie/arctic-monkeys/favourite-worst-nightmare
Meer Arctic Monkeys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arctic-monkeys