• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Arctic Monkeys / Eagles of Death Metal

Niet de geijkte, überbeweeglijke showpikkies.
10 november 2009, Heineken Music Hall, Amsterdam

Tekst: Niels Steeghs

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 11 november 2009

Kleine bandjes worden groot. In het geval van de Arctic Monkeys verloopt dat wel heel erg snel. Debuutplaat Whatever People Say I Am, That's What I'm Not sloeg destijds in als een kolossale meteoriet. De carrière van de dan nog piepjonge branieschoppers gaat daarna als een komeet. Op deze dinsdagavond spelen de jongens uit Sheffield hun eerste van twee (tevoren nog niet uitverkochte) concerten in de behoorlijk volle Amsterdamse Bijlmer naar aanleiding van hun meer ingetogen derde plaat.

De grote hal mag voorverwarmd worden door de Eagles of Death Metal. Dat opstomen kan je aan deze heren wel overlaten. Ze zijn excentriek en fanatiek en maken al snel duidelijk bepaald niet het gemiddelde voorprogramma te zijn. Het tempo en volume zitten er - mede dankzij de stevige slagen van drummer Joey Castillo - goed in en de broeierige nummers worden vol overgave gespeeld. Voordat de besnorde frontman Jesse Hughes het publiek meldt later de stad onveilig te gaan maken (ongetwijfeld niet onder invloed van de bubbels in de bezongen cherry cola) zet de band een stevige, degelijke set neer.

Wanneer een half uur later het podium vrijgegeven wordt door het grote rode gordijn staan de Arctic Monkeys [foto's] al klaar. Alex Turner en zijn mannen popelen om te beginnen. Het bleekwitte gezicht van Turner wordt tegenwoordig verhuld door een gordijntje van lang haar. Dat bevordert vanaf minuut één het contact tussen de zanger en het publiek al niet echt. Dat de meute toch nog vaak eet uit de handen van het vijftal (tegenwoordig nemen de heren namelijk ook een toetsenist mee) heeft dan ook vooral te maken met de aanstekelijkheid, de springerigheid en de urgentie van in elk geval een aanzienlijk deel van het vroege songmateriaal. Gelukkig voor dit publiek komt daar vanavond ook een aardig aandeel van voorbij.

Met name bij die nummers gaat de zaal namelijk uit zijn dak. Publiekslievelingen 'Brianstorm' en 'I Bet You Look Good on the Dancefloor' komen al vroeg in de set voorbij om de boel warm te krijgen. Tussen de diverse knallers door is het echter vooral het ernstigere en tikje gezapige nieuwe spul dat de klok slaat. Muzikaal allemaal best prima, ondanks wat minuscule missertjes, maar op de één of andere manier barst de avond nergens helemaal los. Misschien ook omdat de Arctic Monkeys daarvoor niet de geijkte, überbeweeglijke showpikkies zijn. Daaraan verandert ook een scheepslading papiersnippers aan het eind van de reguliere set niets.

http://www.kindamuzik.net/live/arctic-monkeys/arctic-monkeys-eagles-of-death-metal/19408/
Meer Arctic Monkeys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arctic-monkeys