Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Net voor het maken van uw én onze jaarlijstjes, nog even aandacht voor deze dame. En haar tweede album. Dat niet al te makkelijke tweede album, zeker na een debuut dat tierend goed verkocht. Achteraf heeft ze spijt van een aantal nummers die de platenmaatschappij erop zette. ‘Ik kan er niet meer naar luisteren’ staat in ieder interview waar ze ernaar gevraagd wordt.
Back to Black zou er misschien niet gekomen zijn – en zeker niet zo intens – als haar ex-vriend bij haar gebleven was en als Winehouse niet Mark Ronson (producer van o.a. Lily Allen) was tegengekomen. Vol van liefdesverdriet schreef ze in korte tijd alle nummers, met de muzikale wijsheid van de jaren ‘50 en ‘60. Winehouse maakt het anno-nu met haar Londense accent en door in hot pants rond te huppelen. Luister naar de traag trekkende nummers met gospelkoortjes, de donkere ritmes met een brutale Winehouse (de single ‘Rehab’) en het teneergeslagen ‘Love Is a Losing Game’ en trek zelf de vergelijking naar uw favoriete soulzangeres uit die decennia. Winehouse is perfect op haar plaats, de productie is typisch soul – met een strakke, droge ritmesectie en veel blazers die naar de voorgrond komen. Conclusie: vele malen beter, origineler en brutaler dan Frank, haar zoete debuut.
Inmiddels is ze door het jubelend ontvangen Back to Black én vanwege haar zucht naar drank, het middelpunt van de Britse pers. Ze heeft het allemaal al ondergaan in The Sun; dronken buien, vechtpartijen, drugs en anorexia. En, nee, ze ging niet naar de Rehab, maar gooide haar management eruit, die dat wel wilde. Aan passie ontbreekt het deze jongedame niet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/amy-winehouse/back-to-black
Meer Amy Winehouse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/amy-winehouse
Deel dit artikel: