http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Amparanoia | La vida te da

Ook hoofdstuk vijf voorziet een stralende zonnehemel
CD, PIAS

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 17 maart 2006

Aangezien we pas in oktober naar Reykjavik trekken, blijft Barcelona tot nader order onze favoriete verblijfplaats. Het is niet alleen de plek van festivals als Primavera en Sónar, maar sinds enkele jaren ook een broeinest van lokaal talent.

De rond de beruchte volkswijk Raval gecentraliseerde escena mestiza geniet intussen wereldfaam en heeft dat in niet geringe mate te danken aan Manu Chao. Toch hoeft zijn invloed ook niet overschat te worden, zie wegbereiders als Dusminguet en Macaco. Hoe dan ook, wie hier tijdens de voorbije zomers feestbands als Ojos De Brujo of Cheb Balowski aan het werk zag, voelt allicht nog de stramme spieren. En alsof dat nog niet genoeg is: op 2 april staat ook Amparanoia in de AB. Het artistieke alter ego van Ampara Sánchez heeft net een nieuwe plaat uit: La Vida Te Da, nummer vijf in de rij.

Ampara Sánchez werd onlangs in de studio gespot met de heren van Calexico en dat zegt wat over de status waarop de zangeres en haar band anno 2006 aanspraak maakt. Die erkenning komt niks te vroeg, want Amparanoia zorgt al tien jaar voor een uiterst energieke en razend interessante kruisbestuiving tussen flamenco, rock, jazz, funk, blues, reggae en ander exotisch brouwsel. Volkomen dansbaar en aanstekelijk en dat is op La Vida Te Da niet anders. Het Catalaanse combo swingt alweer een heerlijke brok uit de pan en voorziet ons zelfs in het putje van de winter van een stralende zonnehemel.

Arrangementen zijn nooit overdadig georkestreerd of bij het haar getrokken, maar net perfect gedoseerd. Waar nodig steken conga’s en trompetten het vuur aan de lont en voor je het weet zit je met de gedachten alweer diep verzonken bij dat verrukkelijke moment waarop je door de kleurige zijstraatjes van de Ramblas struint of het eerste bordje overheerlijke tapas laat aanrukken.

Wij hijsen alvast eensgezind het glas cava op het bruisende titelnummer, het met succulent accent gezongen ‘You Know What I Mean’, de meeslepende single ‘Nada’ en een redelijk opzwepend, in miniatuurvorm weergegeven ‘Valkan Mex’.

Amparo Sánchez liet zich onlangs in deze kolommen ontvallen dat La Vida Te Da “een nieuw hoogtepunt in de carrière van Amparanoia is” en wie zijn wij om haar tegen te spreken? In Sacaron Agua’ valt niet enkel de kraaiende haan op, maar ook de frasering van Sánchez. De frontdame voelt, leeft en ademt muziek. Wie het tegendeel beweert, is wel erg hardhorig.

Af en toe wordt gas teruggenomen, zoals in ‘Tiempo Pa Mi’ en ‘Little Think’, maar zelfs dan besluipt het gezelschap je met de intensiteit van een bloeddorstig roofdier. De sinistere toon in ‘Somnis’ verraadt verwantschap met de Portugese saudade, tot de song halfweg plots opengereten wordt door een krijsende viool. Erg mooi! Enkel in de Marleyklassieker ‘Redemption Song’ lijkt het enthousiasme van Sanchez en haar discipelen op een enigszins onnatuurlijke manier te ontsporen, maar daarmee is het hoofdstuk (detail)kritiek meteen ook weer afgesloten.

Weer of geen weer, met Amparanoia belooft het een bloedhete zomer te worden. De bijhorende dvd licht alvast een tipje van de live-sluier op, naast een erg onderhoudende making of van deze begeesterende plaat. Aanrader, of wat dacht u?