• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

American Music Club | The Golden Age

Was de gouden eeuw niet lang geleden?
CD, Cooking Vinyl/V2

Tekst: Bart Breman

Publicatiedatum: 22 februari 2008

"Ik heb niet de bedoeling om liedjes duister of moeilijk te maken”, schrijft Mark Eitzel in het begeleidende briefje bij The Golden Age. "Ik wil de beste fucked up popliedjes maken." Met de presentatie van het negende album van zijn American Music Club is de ambitie gelukkig niet verdwenen. En met een aantal van die prachtige fucked up popliedjes, waarin hij als vanouds zijn zielenleed op tafel gooit, weet hij die woorden ook nog eens met bewijs te staven.

Maar in die laatste zin schuilt ook meteen het manco van The Golden Age. Want een aantal prachtige liedjes levert niet meteen een prachtig geheel op. Toegegeven, de plaat kent ook geen echt slechte nummers, maar het gros van de liedjes mist de scherpte en de drive om er echt uit te springen. Met andere woorden, buiten enkele uitschieters is het een vrij gezapige klinkende plaat, die voornamelijk langs je heen glijdt en je slechts sporadisch doet opveren.

Eén van die momenten dat het wel lukt is het ontroerende en melancholische 'Decibels and The Little Pills' Ook geldt het voor het met soul gebrachte 'All the Lost Souls Welcome You to San Francisco'. In die gevallen komt de wat lethargisch klinkende mengeling van folk en jarenzeventigrock opeens tot leven en klinkt Eitzel warm, bezield en troostend. Maar tegenover die mooie nummers staat een meerderheid van americanaliedjes die heel effectief werken tegen slapeloosheid, maar verder weinig extra's bieden.

Wat dat betreft is het schatgraven naar die enkele momenten die de moeite waard zijn en kan de conclusie worden getrokken dat Eitzels gouden eeuw te gezapig is om van grote geschiedschrijving te spreken.

http://www.kindamuzik.net/recensie/american-music-club/the-golden-age/16613/
Meer American Music Club op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/american-music-club