Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“I'm in jail in a Texas town
In my sisters wedding gown
I drive a truck all night long
Listenin' to Judy Garland songs
Now I'm locked behind bars of steel
I was just looking for a happy meal
I parked my rig and I went inside
They've never seen such a pretty bride
Jesse Jane, are you insane
Or are you just a normal guy who dresses like a butterfly
Jesse Jane”
Tja, wat moet je hier nu van denken, als je bedenkt dat het een tekst is op het nieuwe album van de inmiddels 57-jarige Alice Cooper. De shockrocker staat bekend om zijn typische gevoel voor humor en zijn dito songteksten (zoals hierboven) en op dat vlak is Dirty Diamonds, het 24e studioalbum alweer van de beste man, geen uitzondering. Spreekt het de jeugd aan? Is het hip? No way!
Met het vorige schijfje, The Eyes Of Alice Cooper uit 2003, liet Ome Alice zich zelfs inspireren door al die ‘the’-bandjes (zoals The Strokes en The Hives) die op dat moment wel ‘in’ waren, maar feitelijk hun roots hadden liggen in de muziek van Cooper uit begin jaren ’70. Cooper dook eigenlijk dus in zijn eigen muzikale historie en ook die lijn wordt doorgetrokken op Dirty Diamonds. ‘You Make Me Wanna’ is daar een uitermate goed voorbeeld van, klinkt alsof het opgenomen en geschreven is in de jaren ’70 en zou zelfs wel op het laatste album van Turbonegro (waarschijnlijk grote Cooper-fans) hebben kunnen staan. De titeltrack op zijn beurt klinkt alsof die zich afspeelt in een gloednieuw Indiana Jones-verhaal en opmerkelijk daarbij is het Fu Manchu-achtige riffwerk. Invloeden van The Beatles tenslotte lijken voorbij te komen in de Left Blanke-cover ‘Pretty Ballerina’. Weinig hips aan, zoals gezegd.
Toch is Ome Alice anno 2005 dat wel een heel klein beetje, en wel in de vorm van de bonustrack. ‘Stand’ is namelijk een samenwerking met rapper ”X to the Z” Xzibit (!) en is het eerste nummer in de carrière van de domineeszoon dat de nodige hiphopinvloeden bevat. De track is eerder verschenen op een verzamelaar die speciaal in het kader van de Olympische Spelen 2004 is uitgebracht en past eigenlijk dan ook niet echt op dit verder antiek klinkende schijfje.
De slotconclusie is dan ook dat Dirty Diamonds één van de meest gevarieerde Cooper-platen tot dusverre is geworden en dat zij misschien ook wel net zo avontuurlijk klinkt als Cooper-klassiekers als Love It To Death uit 1971 en Welcome To My Nightmare uit 1975. Het niveau van die platen heeft Cooper echter al lang niet meer gehaald en ook nu is hij daarin niet geslaagd. Maar ach, niemand die daar om maalt. Cooper doet het vooral voor zijn eigen lol (hij is immers al jaren miljonair) en zijn trouwe fans vinden het allemaal best, zo lang hij maar met guillotines en slangen op het podium verschijnt. En de jeugd? Die luistert toch liever naar iets écht hips dan naar zo’n vent van 57 in een strakke leren broek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/alice-cooper/dirty-diamonds/10233/
Meer Alice Cooper op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alice-cooper
Deel dit artikel: