Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De stoïcijnse figuur op de voorkant van deze DJ-Kickscompilatie is knoppendraaier Actress zelf. De blik op oneindig, de mond halfopen en omgeven door grauwe ruis. Het tekent uitstekend de kille, afstandelijke klanken die Actress uit de eigen machines trekt. Op het vorig jaar verschenen, bijzonder moeilijk te verteren Ghettoville verkent Cunningham uitgebreid het zelfontworpen genre 'r&b concrete'. Een zwart, bitter niemandsland met industriële dreunherrie, modderige loops, en op oude fabrieksmuren uitgestampte beats. Ghetto in een koelcel.
Met DJ-Kicks trekt Actress op precies dezelfde wijze van leer, maar dan met het werk van anderen. Anderen die net zo weinig ophebben met melodie en toegankelijkheid als de man zelf. Een eenzame uitzondering daargelaten (Autechre) zal bij slechts weinigen een bel afgaan bij namen als Lorenzo Senni, Simbiosi of SHXCXCHCSH. Primaire, kille klanken uit de underground. Traag voortmarcherende beats. Als fragmentarische ruis als vieze mist binnendrijft is de deprimerende stadsblues van Dirty Beaches niet ver weg.
Een uur lang trekken koude, harde lijnen als wolkenkrabbers de lucht in. Daartussenin is het benauwd ronddolen. Weinig menselijkheid, op het bevreemdende 'Windy City Club' van Chez n Trent na, waarin "It's the joy of happy" vasthangt in een misplaatste loop. Als een radio-jingle die klinkt in een vergeten, regenachtige, stinkende steeg. De muren zweten. Smog kruipt uit de stadsputten. Het is happen naar lucht, maar uiterst tevergeefs.
http://www.kindamuzik.net/recensie/actress/dj-kicks-1650/26180/
Meer Actress op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/actress
Deel dit artikel: