• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Aaron Dilloway | Beggar Master

De link tussen een meesterslager, een topchirurg en Edgard Varèse.
CD, Hanson/Volcanic Tongue

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 23 maart 2007

Dilloway-albums in gelimiteerde oplages verkopen sneller uit dan laptops bij de Aldi. Eeuwig zonde want ook Beggar Master ontkwam niet aan dat lot. Noem het stellen van limieten een resultaat van naïeve bescheidenheid of het in stand houden van wat voor een cultstatus dan ook, inmiddels weet iemand als Aaron Dilloway wel dat hij gerust meer dan duizend lp’s kan laten persen en toch herinnerd worden als een buitengewoon noise-muzikant.

Daarom waarschijnlijk deze vroege cd-reissue, oorspronkelijk uitgekomen in 2005 nadat hij Wolf Eyes verliet. Technisch gezien dus een debuut en als debuut is Beggar Master uitzonderlijk. Dilloway is een componist in een genre waar je dat niet verwacht, een ultieme manipulator. Hij is de link tussen een meesterslager, een chirurg en Edgard Varèse.

Het openende titelnummer bruist, briest en prikkelt. Een vette, golvende noisedrone die af en toe wordt onderbroken door schrille piepjes en kraakjes. Dan één hoge toon, ietwat vibrerend. Eerst vooral sereen, dan lichtelijk verontrustend. Geleidelijk overvloeiend in een zee van dissonantie die steeds intensere golven opwekt en wild kolkend verandert in een massa fascinerende hysterie.

De dynamiek is essentieel, Dilloway zorgt ervoor dat het nergens irritant of saai wordt en bouwt op ingenieuze en schijnbaar lukrake wijze een adembenemende spanningsboog.

Het tweede en laatste nummer, ‘Prayer Flush’, gaat iets aggressiever van start met misvormde vocalen die nog het meest lijken op een uit de hand gelopen discussie tussen een groep praatzieke demonen. Maar haastige spoed is zelden goed dus neemt Dilloway even gas terug om een nieuw bassin te vullen met reusachtige fuzzy drones.

Het beeld van onheilspellende donderwolken zoals we die van Hive Mind kennen is niet ver weg. Maar ook dat duurt niet lang. De rust maakt plaats voor een minutenlange climax vol psychedelische schizofrenie die je Charles Manson zelfs niet zou durven verwijten.

En dan stopt alles, ineens. Over. Bijzonder intens en fascinerend. Beggar Master is een moderne noiseklassieker. Wie durft?

http://www.kindamuzik.net/recensie/aaron-dilloway/beggar-master/15096/
Meer Aaron Dilloway op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aaron-dilloway