• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

A Perfect Circle | Thirteenth Step

Een vreemde vent, die Maynard James Keenan.
CD, Virgin

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 07 oktober 2003

Het blijft toch een vreemde vent, die Maynard James Keenan. Ik kan me nog goed herinneren, die eerste keer dat ik Tool zag spelen in 1994, dat hij met gemak de sterren van de hemel zong. Hard, zacht, gevoelig, agressief, het maakt allemaal niets uit. Het meest frappante was zijn mimiek: die was er niet. Hoe hard of zacht hij ook zong, zijn gezicht bleef beangstigend leeg en uitdrukkingsloos. Als hij de zaal in keek en per ongeluk een argeloze toeschouwer in het oog kreeg, zag je die bezoeker bijkans letterlijk in zijn schulp terug kruipen. Maynard was onaantastbaar, en diegene die hem in de loop van de jaren in zijn verschillende incarnaties heeft zien spelen weet dat hij dat nog steeds is: kil, afstandelijk, vervreemdend, maar altijd indrukwekkend goed bij stem. Die eigenschappen in ogenschouw genomen is het heel moeilijk voor te stellen dat dezelfde Maynard verantwoordelijk is voor al die mooie en gevoelige zangpartijen op Thirteenth Step, het tweede album van zijn veredelde hobbyproject A Perfect Circle. Meer nog dan op al zijn voorgaande werk, is dit album vooral een showcase voor Maynards zangpartijen. Zeker in het immens mooie en onverslaanbare drieluik 'Weak and Powerless' / 'The Noose' / 'Blue' laat hij zich van zijn meest emotionele kant zien. Dat wordt later op het album alleen nog geëvenaard door de psychedelische cover van de Failure-ballad 'The Nurse Who Loved Me'.

Niet dat er muzikaal minder te genieten valt, integendeel. De slepende rock is veel geraffineerder dan op eersteling Mer de Noms, de productie is nagenoeg perfect te noemen, en het is aan alles te horen dat er veel meer aandacht aan de muziek is besteed dan voorheen. Muzikaal lijkt er te worden getracht een vertaling van The Cure's meesterwerk Disintegration naar de hedendaagse rock te bewerkstelligen: donker, slepend, klagende melodielijnen, een bijna gothische sfeer, maar dan wel met de energie en souplesse van nu. De sombere doch rijke ondergrond wordt door Maynard constant naar een hoger plan getrokken, of nou melancholieke ballads als 'A Stranger' betreft of zware rockers als 'Pet' of het geweldige 'The Outsider'. Wel opvallend hierin is dat de algehele toon van het album ingetogener en bedachtzamer is dan zijn voorganger, dus voor mensen die vooral willen rocken zou Thirteenth Step lichtelijk teleurstellend kunnen zijn. Voor alle anderen blijft er een verbluffend mooi album vol waarlijke pracht over. Op naar de platenboer, als je dat nog niet gedaan hebt, want veel betere rockalbums zul je dit jaar niet tegenkomen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/a-perfect-circle/thirteenth-step/4180/
Meer A Perfect Circle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-perfect-circle