Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vorig jaar augustus bracht Leaf een prachtig album uit van A Hawk And A Hacksaw, het soloproject van Jeremy Barnes, die in bandjes als Neutral Milk Hotel en Bablicon speelde. Recensenten schreven liefkozend dat zijn gelijknamige debuutalbum klonk alsof Steve Reich op een boerderij was beland. Het is inderdaad een kakofonie van dierengeluiden, vrolijkheid, speeldoosjes, folk en frivole jazz die in toom worden gehouden door repeterende pianoklanken. Het talent van Barnes, die een groot deel van de instrumenten zelf inspeelde, was over de volle breedte te horen. Iets meer dan een halfjaar later is het alweer tijd voor zijn tweede album, getiteld Darkness at Noon.
Barnes heeft de boerderij ondertussen achter zich gelaten, afscheid genomen van Steve en zijn intrek genomen in een caravan tussen Oost-Europese zigeuners. Tenminste, zo klinkt het. Oost-Europese folk en klezmer bestrijken het grootste gedeelte van het album. De klanken van de klarinet, de accordeon en de viool zijn gedrenkt in diepe treurnis en verdriet. De gipsy's hebben er waarschijnlijk onbedaarlijk om moeten huilen.
Gelukkig komen er soms nummers voorbij die minder zwaar op de maag liggen. Voor ‘For Slavoj’ pingelde Barnes weer vrolijk op zijn piano. Op ‘Europa’ en ‘Goodbye Great Britain’ combineert hij de standaardingrediënten van de folk op een speelse manier. En je mag best een dansje wagen op traditionele Hongaarse folkstampers als ‘Wicky Pocky’. Toch lijkt de speelsheid die er was op zijn debuut hier naar de achtergrond te zijn verschoven. Donkere klanken in de mineur zijn er voor in plaats gekomen en dat stemt niet zo vrolijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/a-hawk-and-a-hacksaw/darkness-at-noon/9018/
Meer A Hawk and a Hacksaw op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-hawk-and-a-hacksaw
Deel dit artikel: