Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is een druilerige zaterdagavond, aan het eind van een natte maand mei. Zwakjes schemert de zon doorheen het lichtgrijze wolkenpak en verblindt de ogen zelfs wat. Hoewel ergens in de stad de Brussels Jazz Marathon en de bekerfinale tussen Club Brugge-Standard voor uitgebreid volksvermaak zorgen, hangt er regen in de lucht en lijkt Brussel toch vooral wat stil en verlaten.
Na de drukte tijdens Les Nuits eerder deze maand lijkt ook de Botanique wat stil en verlaten vanavond. Geen punt: naar het concert van A Hawk and a Hacksaw [foto links] kijken we al een tijdje uit en als alles goed gaat wordt de avond zó wat opgefleurd, veel of weinig volk. Het ticket voor dit concert wordt trouwens onverwacht nog gekoppeld aan dat van de Mardi Gras Big Band in de rotonde. Een niet onaangename verrassing.
A Hawk and a Hacksaw is een duo uit Albuquerque, New Mexico, bestaande uit drummer/accordeonist Jeremy Barnes en violiste Heather Trost. Jeremy Barnes stond zo'n tien jaar geleden al eens op het podium van de Botanique, toen nog als drummer van Neutral Milk Hotel, dat in die periode het voorprogramma van Sparklehorse verzorgde. Ondertussen heeft hij zich gedurende lange periodes opgehouden in Oost-Europa, Roemenië en Hongarije in het bijzonder, waar hij zich onderdompelde in de muziek van de Roma-zigeuners.
Gewapend met een viool, een accordeon, en een ietwat omgebouwd drumstel gaan Barnes en Trost de confrontatie met elkaar, en met de Oost-Europese muzikale traditie aan. Van achter het drumstel, dat door Barnes tegelijk met de accordeon wordt bespeeld, dirigeert hij met z’n stem, en creëert hij in het samenspel met de viool een imitatie van een zigeunerorkest. Dat mag best een stunt genoemd worden, maar klinkt verre van zo strak en betoverend als balkanmuziek zou moeten klinken.
Het is een cliché dat enkel zigeuners kunnen spelen zoals zigeuners dat kunnen, en het heeft geen zin om dit concert aan de hand van zo'n argument negatief te beoordelen. Het cliché gaat in dit geval niet helemaal op. Beide muzikanten beheersen hun instrumenten meer dan voldoende om zich aan snelle en complexe gypsycomposities te wagen. Meer nog, de muziek klinkt doorleeft en recht uit het hart. Maar het concert kan wél worden afgerekend op de wel heel ongeïnteresseerde indruk die Barnes achterlaat op het podium, alsof hij er liever niet aan begonnen was.
Veel enthousiaster zijn de heren van de Mardi Gras Big Band [foto boven], een tienkoppige band die aangevoerd wordt door de nogal charismatische, praatgrage Doctor Weinz. De Mardi Gras Big Band bestaat vooral uit veel koper, met een hoofdrol voor de suzafoon van de ‘reverend’ Uli Krug. De ruggengraat van de band is een ijzerstrakke tweekoppige drumsectie.
Voor deze heren maakt het niet uit of ze nu voor zestig dan wel voor zeshonderd man spelen. Ze doen dit duidelijk niet tegen hun zin maar zijn professioneel. Ze dompelen de kleine rotonde stelselmatig onder in een mix van swampblues en country, afgewisseld met rauwe rhythm and blues.
Een uiterst aanstekelijk concert dat wel slaagt waar het voorafgaande faalt. Het kan aan een te sterke verbeeldingskracht liggen, maar ondanks de uit de hemel gotsende regen leek Brussel toch een beetje tot leven gekomen te zijn, onderweg naar huis.
http://www.kindamuzik.net/live/a-hawk-and-a-hacksaw/a-hawk-and-a-hacksaw-mardi-gras-big-band/15561/
Meer A Hawk and a Hacksaw op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-hawk-and-a-hacksaw
Deel dit artikel: